ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοπελα 24 χρονων, ολοκληρη "γαιδουρα" και να μην εχω κανει ποτε σχεση(ουτε τα αλλα); μα πως γινεται αυτο; εμ ελα που γινεται, αν εισαι κλειστή και εχεις λιγους φιλους/ες και ανασφαλειες γινεται. Στην παροδο ολων αυτων των χρονων μ'αρεσαν καποιοι που βεβαια δεν τους αρεσα με αποτελεσμα η αυτοπεποιθηση μου να πιασει πατο, προσπαθωντας καπου μονη μου και με βιβλια αυτοεκτίμησης να βρω και να βελτιωσω τον ευατο μου, ετυχε να μου αρεσει παρα πολυ ενα παιδι κοινος φιλος της παρεας μου (ναι σιγα, σιγα καταφερα να φτιαξω παρεα και να ταιριαξω μ αυτους και σπουδαζω και 2η ειδικοτητα παραιατρικου κλαδου -βοηθος φυσικοθεραπειας-) βεβαια απο καλο μου φιλο εμαθα πως δεν του αρεσω και προσπαθω να το αποδεχτω για να παω παρακατω, ελα που τα εχω βαλει με τον ευατο μου, κατι δεν κανω καλα δεν γινεται να μην αρεσω σε κανεναν εως τωρα. Βεβαια απο την αλλη σκεφτηκα τι μου αρσει σ αυτον και ψαχνωντας ειδα οτι αποζητουσα/αω την προσοχη του, θελω να περναω πιο πολυ χρονο μαζι του, να νοιαζομαι για κεινον κατι που οπως παραδεχτηκα και στον ευατο μου δεν το ειχα ποτε με τον αδελφο μου. Δηλαδη το κενο που ειχα με τον αδελφο μου να αντανακλαται στο παιδι που μ αρεσει, δεν ξερω αν με καταλαβαινετε. Η σχεση με τον αδελφο μου ειναι αρκετα καλη αλλα λογω ηλικιας ειναι μεγαλυτερος και οικογενειακων προβληματων με τους γονεις, ο ιδιος αποφασισε να απομακρυνθει απο τα προβληματα, με μενα να μενω πισω και να γινομαι θεατης ολων αυτων και να βλεπω τον αδελφο μου να απομακρυνεται και να ζει την ζωη του (σπουδες,δουλειά,φιλους), εγω παντοτε ετρεχα να τον βοηθησω, να μαθω αν ειναι καλα,να τον καλω σε βολτες, αλλοτε καναμε πραγματα μαζι, αλλοτε οχι αλλα παντα ενιωθα οτι το εκανε σαν αγγαρεια (τυπου: ειναι η μικρη μου αδελφη ας παω μαζι της),τωρα βεβαια αυτά τα εχω ξεκαθαρισει με τον αδελφουλη μου, καναμε μια ειλικρινη κουβεντα με κλαματα απο μεριας μου( με πηραν τα ζουμια) και καπως ετσι εκλεισα ενα κεφάλαιο με τον αδερφο μου και εχουμε μια σχεση πιο δυνατη και ομορφη απο ποτε. Αλλα γιατι αυτο το "αντανακλαστικο" το ξαναβρηκα μπροστα και πιο πολυ και εντονα στο παιδι που μ αρεσει; γιατι να καθοριζεται η αυτοπεποιθηση μου απο το αν αρεσω ή οχι, αν αξιζω ή οχι; σιγουρα το προβλημα ειναι πιο βαθυ, θα μπορουσατε σαν τριτοι να δειτε πραγματα που δεν εχω δει;