ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βλεπω ανθρωπους της ηλικιας μου και μεγαλυτερους (είμαι 27), από οικογένειες που τα φέρνουν δύσκολα βόλτα και οι ίδιοι δεν δουλευουν, να μην ψαχνονται για καποια δουλεια, η να περιμενουν τη δουλεια με τη θεσαρα και τη μισθαρα που φανταζονται.Ταξιδάκια,εκδρομουλες,διακοπες,έξοδοι,υφος μπλαζε ανετοι και χαλαροι ολοι.Και βλέπω και εμενα που ειμαι απο οικογενεια με πολυ καλα οικονομικα, ευκαταστατη, να δουλεύω 4ωρη και 6ημερη για 293€ με ασφάλιση,παράλληλα να ψαχνω και για αλλο ενα 4ώρο, να ανησυχω πολύ για το μέλλον, να εχω αγχος και παράλληλα να ντρεπομαι και να νιωθω αποτυχημενη που τα πιο ενεργητικα μου χρόνια δουλεύω μόνο 4ωρες και που μου συμπληρωνουν οι γονεις μου, κι ας μην τους λειπουν στο ελαχιστο.Τι δεν πάει καλά?