Παντως εχει πλακα (πικρη) πως μια κατηγορια αντρων ειναι ετοιμη να συγχωρησει/παραβλεψει συμπεριφορες που δεν επιθυμει/ανεχεται αν το θηλυκο εκτοπισμα ειναι πολυ ανω του μεσου ορου εμφανισιακα: διαθεση επιδειξης ή αγνοια κινδυνου?
3.5.2016 | 20:44
Τι φάση;
Τα ειχαμε 3,5 χρονια. Η πρωτη μου σχεση και η πρώτη του εγω. Εκεινος εμπειριες εμ κοριτσια, εγω μονο με εναν πριν. καναμε σχεση στα 22. Μεχρι τωρα στα 26 που χωρισαμε, δεν περνουσα καλα.. Γκρινιαζε, ζηλευα, με μειωνε για ψυλλου πηδημα, μεχρι που εφτασε να μου πει "δεν εχεις δικαιωμα να γκρινιαζεις, δεν εισαι και κανα μοντέλο..".. (!!!!!).Δεν χωριζα απο φοβο. Μη τον δω με αλλη, μη ζηλεψω, μη χασω στιγμες που ειχε (?) σκοπο να μου δωσει..Τεκοσπαντων, καποια στιγμη αρχισε να κλεινεται στο σπιτι. Δεν εβγαινε, επικαλεστηκε ψυχολογικα, δεν ηθελε να με χωρισει αν και τον ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ. Στο διαστημα αυτο, πηγε με μια κοπελα σε ενα κλαμπ. Ενα βραδυ. Μπροστα σε κοινους μας φιλους.. (δικοι του φιλοι αλλα με εκτιμουσαν και τους ηξερα...).Οταν το εμαθα εφυγα δια παντος. Απλα γυρισα τη πλατη και εφυγα. Θυμαμαι ενα παρ'ολιγον τρακαρισμα μου, καποιες αναπαντητες δικες του.. Κλπ..Εξαφανιστηκα.. Επι 8 μηνες με κυνηγαει.. Πολυ.. δεν ειπε κατι ερωτικο (αρα ισως ειναι εγωισμος).Xθες ειδα στο κινητο του οτι "το κανει¨" με μια παλια φιλη μου που ειχαμε τσακωθει........
4