22.9.2012 | 16:33
το τι και το ε
δεν εισαι πτηνο. πατας στη γη. αλλα ο κοσμος της φαντασιας σου ειναι τοσο ισχυρος που σε στελνει σε αλλα υψη πτησης.. νομιζω οτι εχω αρχισει και το χανω καπου. πλαθω υπερπολλες ιστοριες στο μυαλο μου.. οτι κολωνω να ζησω το ζω εκει... ειναι σαν να ζω δυο ζωες.. την εξωτερικη , τη φτωχη απο εμπειριες και ενθουσιασμους και την εσωτερικη, του μυαλου μου , την παμλουτη , την χρυσοστολισμενη. εκει ζω τους ερωτες μου , εκει μιλαω με κοσμο ξενο.. και μετα αρχιζουν οι εμμονες.. με συγκεκριμενα προσωπα. αντρες που δεν τολμησα να αγγιξω. χτιζω μαζι τους στιγμες , οχι μονο πριν πεσω να κοιμηθω.. καθ ολη τη μερα... φευγω μαζι τους. και εκει αρχιζω και αναρωτιεμαι που σταματα το τεχνητο και που αρχιζει το αληθινο. υπαρχει περιπτωση να βυθιστω τοσο σε αυτο που να μαι χασω.δειγμα καταθληψης , χα?
