Οδηγώ νύχτα κι έχω μια νύστα που με κάνει επικίνδυνο. Aπαραίτητο για την καταπολέμησή της θεωρώ το ραδιόφωνο. Όμως, όλοι οι γνωστοί σταθμοί που μπορώ να πιάσω έχουν εκπομπές για άτομα που πάσχουν από αϋπνία. Οι παραγωγοί τους προσπαθούν να οδηγήσουν τους ακροατές με κάθε τρόπο στον ύπνο. Με παθητικές, αργές φωνές και την κατάλληλη μουσική υπόκρουση.
Δεν έχω, προφανώς, τη διάθεση να οδηγήσω, διαμέσου του ύπνου, το αυτοκίνητο σε κάποιο χαντάκι της Εθνικής Οδού. Η σκέψη ότι οι συγγενείς μου -όταν εγώ θα βλέπω «τα ραδίκια ανάποδα»- θα χτίσουν στο σημείο του ατυχήματος ειδικό προσκυνητάρι με γεμίζει τρόμο και με ξυπνά. Οπότε, το επόμενο βήμα ήταν να πιάσω κάποιους «τοπικούς» ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Εδώ τα λεγόμενα καψουροτράγουδα πήγαιναν κι έρχονταν. Άρχισα να σιγοτραγουδώ κι εγώ όσα ήταν περισσότερο γνωστά. Κάπου εκεί άφησα τις ιστορίες γι’ ατυχήματα και άρχισα ν’ αναλύω στα σοβαρά τους στίχους των τραγουδιών. Οπότε κι έκανα μια ανακάλυψη πρώτου μεγέθους, που έχω υποχρέωση να την παρουσιάσω.
Ας θεωρηθεί το υπόλοιπο κείμενο πρόδρομη επιστημονική ανακοίνωση - θα παρουσιαστεί στο επόμενο συνέδριο που διοργανώνει ο καθηγητής κ. Γιώργος Βέλτσος με τίτλο «Η σημειολογία της ζωοκλοπής και των κερατάδων στο σύγχρονο λαϊκό ελληνικό τραγούδι». Ήταν, ας επανέλθουμε στο «εύρημα», μεγάλη η έκπληξή μου όταν συνειδητοποίησα -παρακαλώ, προσέξτε το κι εσείς- ότι, όταν τραγουδούν άνδρες, στην πλειονότητα των περιπτώσεων αναφέρονται σε μια άπιστη που τους παράτησε κι έφυγε με κάποιον άλλο. Ο βαρύμαγκας που τραγουδάει συνήθως την εκλιπαρεί να τον λυπηθεί και να γυρίσει πίσω. Δεν αντέχει μόνος του! Χώρια που, όταν τον παράτησε (χωρίς να τον λυπηθεί, πανάθεμά την, την αναίσθητη!) να πάει με τον άλλο, του άφησε αμανάτι και τα παιδιά. Τα οποία ζητούν τη μανούλα τους από το αντράκι που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του.
Το οποίο και κλαίει γοερά και παρακαλά «με δακρυσμένα μάτια». Και μη μου χρησιμοποιήσετε ως αντεπιχείρημα το τραγούδι «οι άνδρες δεν κλαίνε». Διότι δεν θα προσέξατε ότι το λέει γυναίκα τραγουδίστρια. Η οποία, προφανώς, μπούχτισε με τους μοσχόμαγκες οι οποίοι κυκλοφορούν με κόκκινα μάτια από το βαλάντωμα και με κέρατα που τους εμποδίζουν να περάσουν την πόρτα!
Μου φάνηκε περίεργο στην αρχή πώς ο σκληρός άνδρας -ο οποίος, ως γνωστόν, «για μια τιμή ζει»- ζητάει μονίμως και σε όλους τους τόνους από την άπιστη που του «τα φόρεσε» να γυρίσει πίσω, ακόμα και με το ζόρι.
Φαίνεται ότι στην κοινωνία όπου ζούμε η αντιφατικότητα που βλέπουμε καθημερινά δεν εμφανίζεται μόνο στις συζητήσεις για το μνημόνιο αλλά και στους σκληρούς άνδρες, που διολισθαίνουν προς την ξεφτίλα και το ρεζιλίκι. Ο βαρύμαγκας, λοιπόν, στην ελληνική λαϊκή «τραγουδογραφία» είναι και συνώνυμο του κερατά!
σχόλια