ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι και αν μας εφυγε ο ερωτας; Ξερεις σ αγαπω. Κραταει χρονια η δικια μας κολωνια και ειχε μεσα πολυ παθος, κλαμα, έρωτα, γελια, χωρισμους. Καποτε σου ελεγα πως εισαι ο αγγελος μου... οι δρομοι μας σπαστικαν οριστικά, και ημουν εγω αυτη που ειπε το φτανει. Ειπα το φτανει γιατι καταλαβα οτι μεγαλωσαμε, αλλαξαμε... ειπα ποτε ξανα να μην μου στειλεις. Δεν υπαρχει πια ερωτας. Μα τωρα πλησιαζουν χριστουγεννα και σκεφτομαι, κανω απολογισμο. Και αυτο δεν ειναι καμια βαθια ερωτικη εξομολογηση... Είναι η συνειδητοποίηση πως οτι και αν γινει, οσα λογια και αν πουμε θα εχω για παντα στην καρδια μου ενα κομματι σου. Ενα κομματι που σ αγαπαει, ενα κομματι που σου χρωσταει, ενα κομματι που θελει να εισαι για παντα καλα. Δεν ξερω αν θα το διαβασεις ποτε, αν ομως τυχει και πεσει στα χερια σου, κλεισε τα ματια σου, σκεψου την "λεξη" μας (πουκαμισο, που σταματαει οποιος καυγα γιατι μας επιαναν γελια θυμιζοντας παλια περιστατικα) και χαμογελα.. γιατι υπαρχω εγω εκει εξω, που καθε Χριστούγεννα κλεινω τα ματια και ευχομαι απλα να είσαι καλα. Καποια πράγματα δεν αλλαζουν ποτε...