Ο περισσότερος κόσμος που είναι ενεργός σεξουαλικά και συναισθηματικά, κάποια στιγμή χωρίζει, είτε επειδή δε θέλουν και οι δύο να είναι μαζί, είτε ο ένας από τους δύο. Η ιστορία σου είναι συνηθισμένη (ανήκει στη δεύτερη κατηγορία). Σε παρακαλώ, μη δραματοποιείς περισσότερο την κατάσταση. Φυσικά και θα ξαναερωτευτείς και θα ξαναχωρίσεις, θα ξαναεμπιστευτείς και θα σε πληγώσουν, αυτά έχουν οι κοινωνικές συναναστροφές (μαζί με άλλα φυσικά). Καλό όμως είναι να μαθαίνεις από κάθε εμπειρία. Στην προκειμένη, ενώ από την αρχή είδες ότι κράταγε τις αποστάσεις του, επέλεξες να αδιαφορήσεις γι'αυτό. Πάρε τις ευθύνες σου απέναντι στον εαυτό σου και την επόμενη φορά συσχετίσου με κάποιον που δε θα έχει κάτι που σου φαίνεται προβληματικό εξ'αρχής.
21.12.2016 | 20:03
Και παλι μονη..
Απο μικρη ακομα ονειρευομουν να μεγαλωσω,να γινω γιναικα,να ερωτευτω και να κανω οικογενεια.Μεσα στα πλαισια αυτων των σκεψεων ανα τα χρονια που περνουσαν προσπαθουσα να δημιουργησω στο μυαλο μου τον ανθρωπο τον ονειρων μου,αυτον που θα κανω σχεση και υστερα θα παντρευτω..Ηταν ολα τοσο απλα τοτε μεσα στο κεφαλι μου.Ελεγα θα μοιαζει στον μπαμπα μου(οπως ολα τα κοριτσακια σε τετοιες ηλικιες και εγω ειχα ψηλα τα πατρικα προτυπα)Περνοντας τα χρονια γνωρισα καποιον..Σε μια απο τις πιο δυσκολες φασεις της ζωης μου γνωρισα εναν ανθρωπο που απο την αρχη καταλαβα οτι ηταν εκεινο το διαφορετικο που περιμενα.Μου εμαθε πολλα,μου διευρυνε αν θελετε τους πνευματικους μου οριζοντες.Μεσα απο καθε ιστορια του καταλαβαινα πραγματα για εκεινον,προσπαθουσα να τον μαθω οσο μπορω καλυτερα για να ξερω τι να περιμενω.Το ιδιο πραγμα που καταλαβαινα στο τελος ηταν ενα.Δεν εξαρταται συναισθηματικα,δεν δενεται με ατομα,κραταει "αποσταση ασφαλειας" ακομα και απο τους πιο κοντινους του φιλους που τους γνωριζει χρονια.Δυσκολος ανθρωπος,κλειστος χαρακτηρας και πανω απο ολα ΔΥΝΑΤΟΣ.Αυτο του ζηλεψα,αυτο ηθελα να πετυχω παντα,να κανω και εγω ενα τειχος ασφαλειας για εμενα,να μην μπορει κανενας να με πληγωσει ξανα,συνειδητα και μη.Προσπαθησα να παρω παραδειγμα απο εκεινον,την συμπεριφορα του προς τους αλλους ακομα και τον τροπο σκεψης του,αλλα δε με βοηθισε.Περασαν μηνες συζητοντας ξανα και ξανα ποσο φοβομουν μην πληγωθω ξανα,Ειτε απο καποιον ερωτα η απο καποια φιλια.Δενομουν μαζι του μερα με τη μερα,Οσο προσπαθουσα να κρατησω τον κοσμο σε αποσταση,εκεινον τον εφερνα ολο πιο κοντα σε εμενα με αποτελεσμα να την πατησω μαζι του.Μου προσφερε μια περιεργη αισθηση ασφαλειας που δεν ειχα νιωσει ξανα διπλα σε καποιον ανδρα.Μου συμπαρασταθηκε σε καποιο προβλημα που ειχα τοτε,με βοηθισε να σηκωσω κεφαλι..Με εκανε να "νομιζω" οτι ειμαι δυνατη..Μα δεν ημουν..Σιγα σιγα αρχισε να απομακρινεται απο κοντα μου,μερα με τη μερα τον ενιωθα να φευγει.Το βλεμμα του δεν ηταν πια το ιδιο με παλια,ο τονος της φωνης του σκληρος και αποτομος.Με προετοιμασε για ολα,εκτος απο τη φυγη του..Μετα απο ολα αυτα πως θα δειξω εμπιστοσυνη ξανα στους ανθρωπους?Φιλικα-ερωτικα.Ολα σκατα.Στο τελος της μερας μονο τον εαυτο μας εχουμε!Ελπιζω ο καινουργιος χρονος να ερθει και μαζι του να φερει οτι μας στερησε ο προηγουμενος..Καλα Χριστουγεννα!!
2
