ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 21 ετων και δεν έχω ζήσει τίποτα στη ζωή μου. Ως μοναχοπαίδι δεν έζησα παιδική ηλικία γιατί δεν ειχα ούτε αδέρφια ούτε ξαδέρφια ούτε γειτονόπουλα να παίξω μαζί τους. Εφηβική δεν έζησα εξαιτίας της υπερπροστατευτικης μάνας μου που δεν με άφηνε ούτε σε κλαμπακια να πηγαινω ούτε να γυρνάω σπίτι μετα τις 9 και εννοείται μου έκανε χαλαστρα όποτε κάποιο αγόρι μου ζήταγε ραντεβού. Φοιτητική επισης γιατί πέρασα στην πόλη μου και δεν έζησα ποτέ μόνη μου ούτε ένιωσα την ανεξαρτησία και την τρέλα που έχουν άλλοι συνομήλικοι. Οκ ευτυχως τώρα γυρνάω στις 23:30 σπίτι μου... Δουλειά δεν έχω, αγόρι δεν έχω. Που να τον βρω αφου ειμαι όλη μέρα κλεισμενη στο σπίτι; Οι φίλες μου δεν έχουν και κανέναν γνωστό στην ηλικία μας κιόλας. Ούτε καν δίπλωμα οδήγησης δεν έχω. Θα μου πεις τι κάνεις για να τα αλλάξεις αυτά; Τίποτα. Είμαι μέσα στην κατάθλιψη και στις φοβίες. Μια ζωή βρισκόμουν φυλακισμένη σε ένα κλουβί και τώρα φοβάμαι να βγω απ αυτό.