Με αφορμή το ποστ μιας εξομολογουμενης και εγω τα τελευταία χρόνια ειμαι σε ένα βούρκο ...με ένα άτομο το οποίο ερωτευτηκα και αγάπησα πολύ βαθιά...με έναν άνθρωπο με αρκετά θέματα με τον εαυτό του ,ανώριμο, εσωστρεφή,παρτακια,νάρκισσο όμως διαφορετικό...μονογαμικο με αξίες και αρχές και κατά βάθος με καλή καρδιά.. εθελοντή σε διάφορα σωματεία και κοινωνικές ομάδες που βοηθάει οποτε και όταν χρειαστει...ξεχώρισα πολλά σε αυτόν παράλληλα όμως διέκρινα τα προβλήματα στον χαρακτήρα του..τον φόβο του να αγαπήσει...τον φόβο του μα εκφράσει ελεύθερα αυτα που αισθάνεται...την αδυναμία του να συνδυάσει δουλεια και σχεση..ερχοταν και εξαφανιζόταν...τρανταχτό παράδειγμα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο εξαφανισμένος για μια βδομάδα (ξανα)και νομίζοντας πως με έχει ήδη ξεχάσει του τηλεφωνώ.. σηκώνει το τηλέφωνο..αγάπη μου δεν μπορώ να μιλήσω θα σε πάρω αργότερα.. Μόλις μου τηλεφώνησε μου είπε πως ήταν διήμερο στην Ευβοια..είχε πάει να μεταφέρει φάρμακα και αγαθά πρώτης ανάγκης σε πυρόπληκτους...έπειτα ηρθε από το σπίτι μου..κάναμε έρωτα όλο το βράδυ.. μου είπε πως με αγαπά.. με λάτρευει Αλλά σε Αυτη τη φάση της ζωής του δεν μπορεί τη δέσμευση...το άφησα δεν τον ενόχλησα του είπα ν το ληξουμε...Δεν πέρασαν 5 μερες μου τηλεφώνησε.. αυτο γίνεται 3 χρονια τωρα..ξέρω ότι δεν πηγαίνει με άλλη.. ότι δεν έχει ματια για άλλη παρα μονο για Εμένα..όμως όλο αυτό είναι άρρωστο...θελω μια σχέση...έναν άνθρωπο διπλα μου.. τον αγαπάω και τον ποθώ όσο κανέναν άλλον...Τι θα κάνω;; στα δύσκολα είναι δίπλα μου...με έναν δικό του τρόπο.. όμως τον θεκω δικο μου κάθε μέρα...του έχω πει ότι θελω σχεση ότι δεν υπάρχει τίποτα να μας χωρίζει...αυτος μου λέει θελει την ελευθερία του να μην δίνει λογαριασμό σε κανένα.. να αφοσιωθει στη καριερα του..όμως δεν κάνει κάποια ξέφρενη ζωή.. εργάζεται πολλές ώρες δεν βγαίνει δεν πίνει δεν ξενυχταει...γιατί φοβάται;; μου εξομολογήθηκε ότι με αγαπάει την τελευταία φορά αλλά πάλι εξαφανίστηκε...φευγω;; μενω;; θα καταντήσω καταθλιπτική ..
