ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι φοιτήτρια.Πρωτοετής.Βρίσκομαι στην πόλη που ήθελα(η οποία είναι αρκετά κοντά στην πόλη απο την οποία κατάγομαι,και ετσι κάθε πσκ πηγαινοέρχομαι) και στην σχολή της πρώτης μου επιλογής.Στην ίδια πόλη πέρασε και η κολλητή μου και κάποιες φίλες.Με κάποιες απο αυτές είμαστε μαζί και στη σχολή.Υπήρξα πολύ τυχερή σε αυτό,δόξα τω θεω. Έχω και μια σχέση που δόξα τω θεώ,πηγαίνει και αυτή πολύ καλά.'Εχω την υγεία μου,και εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ,έχω φτιάξει το σπίτι μου όπως ακρβώς το ήθελα,και γενικά δεν έχω παράπονο για κάτι.Αυτές τις μέρες,όμως,που γύρισα στην πόλη που σπουδάζω,με έχει πιάσει ένα ψυχοπλάκομα.Το είχα και πριν αυτό,αλλά όχι σε αυτόν το βαθμό.Δεν ξέρω γιατί.Ίσως επειδή δεν έχω συνηθίσει ακόμα.Δεν έχω συνηθίσει το ότι μένω μόνη μου.Μακριά απο την οικογένεια μου.Κάθε φορά που έρχομαι στην πόλη που σπουδάζω,στο σπίτι μου,νιώθω ότι έρχομαι για βόλτα.Το βλέπω σαν επίσκεψη.Ότι ήρθα για λίγο και θα ξαναφύγω.Απο τότε που ήρθα εδω,περιμένω πως και πως να έρθει η Παρασκευή για να φύγω στους δικούς μου.Σαν να μην μπορώ να ζήσω μόνη σε ένα σπιτι.Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.Νιώθω ότι το σπίτι "'εχει ζωή',όταν έρχεται η οικογένεια μου(που έχει έρθει ελάχιστες φορές μέχρι τώρα,αφού πηγαίνω εγώ και τους βλέπω)Αλλά κυρίως νιώθω ότι το σπίτι γεμίζει,όταν έρχεται 2-3 μέρες το αγόρι μου,που όταν φεύγει,μου κακοφαίνεται τόσο πολύ,λες και δε θα τον ξαναδώ ενα πράμα...Κατα τ'άλλα μου φαίνεται άδειο το σπίτι.Ακόμα και όταν έρχονται φίλες μου εδώ.Ενώ περνάω ωραία,δεν περνάω.Ησυχάζω μόνο όταν βρίσκομαι στην πόλη απο την οποία κατάγομαι.Με την οικογένεια μου,τους συγγενείς μου,το αγόρι μου,τις φίλες μου(οι οποίες είναι οι ίδιες που έχω και εδώ).Μου αρέσει η ζωή εδώ.Οι βόλτες,ο κόσμος,η σχολή,που την λατρεύω,απλά νιώθω ότι δεν ανήκω εδώ.Και πρέπει να συνηθίσω.Να αποδεχτώ ότι αυτή θα είναι η ζωή μου για 4 χρόνια,οτι για 4 χρόνια θα μένω εδώ.Ώρες ώρες σκέφτομαι ότι μπορεί να είμαι αχάριστη.Και ίσως πολλόι να το σκεφτείτε αυτό.Απλά δεν ξέρω...Είναι στιγμές που νιώθω αποπνικτικά εδώ.Μακριά απο τους δικούς μου,μακριά απο το σπίτι μου.'Ίσως τώρα να πιέζομαι απο το διάβασμα και την εξεταστική που επρόκειτο να αρχίσει,και γι'αυτό να είμαι έτσι.Ή ίσως απλά δεν μπορώ τη μοναχικότητα...Και ας έχω τις φίλες μου εδώ.Μου λείπει διαρκώς η οικογένεια μου και το αγόρι μου.