ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μεγαλωσα σε πολυ ασχημο οικογενειακο περιβαλλον. Ο πατερας μου μας εγκατελειψε πριν μπω στο Γυμνασιο και απο τοτε δεν τον εχω ξαναδει παρα τις επιμονες προσπαθειες εμενα και των αδερφων μου. Η μητερα μου ειναι πολυ αδυναμη γυναικα και δε μπορει να με στηριξει ουτε στο ελαχιστο. Η εγκαταλειψη της απο τον πατερα μου της στοιχησε και την σκληρυνε αρκετα, ετσι ωστε να ξεσπαει συνεχως πανω μου μιας και τα αδερφια μου σπουδαζαν σε αλλη πολη απο αυτη που εμεις ζουσαμε! Ολα αυτα ειχαν ως αποτελεσμα εγω να μην νιωθω καθολου ασφαλεια και να ζω με το φοβο οτι αργα ή γρηγορα και η μητερα μου θα με εγκατελειπε. Απο τοτε συνεχως ψαχνω για μια παρουσια διπλα μου. Θελω να ειμαι με καποιον και να μη νιωθω μονη. Εχω βιωσει τη μοναξια για πολλα χρονια και δεν την αντεχω αλλο. Γι αυτο το λογο παντα συμβιβαζομουν με αντρες που θελανε να περασουν εστω και ενα βραδυ μαζι μου. Και το εκανα απλα και μονο για να εχω μια ανδρικη παρουσια διπλα μου. Αυτο ομως μου στοιχησε γιατι ετσι ο ανθρωπος που θελω πραγματικα δε με βλεπει σοβαρα και τον δικαιολογω απολυτα! Πως να δεις σοβαρα μια κοπελα που σου εκατσε (συγγνωμη για την εκφραση) απο το πρωτο βραδυ? Μεγαλωνοντας συνειδητοποιω το ποσο κοστισε αυτη η "απωλεια" στη ζωη μου! Τελος, θα ηθελα να σας παρακαλεσω να μην σχολιασετε επικριτικα και αν εχετε προθεσεις να με κακοχαρακτηρισετε, καλυτερα να μην το κανετε, διοτι ηδη ειμαι αρκετα φορτισμενη ψυχολογικα.