ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 20 χρονων , νιωθω τοσο μονη και τοσο απελπισμενη , χρωσταω το ρευμα το νοικι, ο μισθος μου ειναι μολις 450ευρω το μηνα, παραλληλα συνεχιζω την τριτη λυκειου χωρις καμια ιδεα για το τι θελω να κανω στην ζωη μου, πραγματικα το μονο που ηθελα ειναι να ημουν σαν τις υπολοιπες κοπελες τις ηλικιας μου που σπουδαζουν σε μια παλιοσχολη με τα λεφτα των γονιων τους και δεν εχουν μυαλο για σκεφτουν το παραμικρο περα απο τα νυχια,το σεξ και την καλοπεραση , αλλα ξερω πως δεν μπορω να κανω εγω αυτο, και ποιος στην τελικη επιλεγει ?απλα ποναω και στεναχωριεμαι και δεν εχω κανεναν να με καταλαβει,και ελαχιστα στηριγματα, δεν ξερω ποσο θα αντεξω ακομα πριν καταρευσω τελειως ψυχολογικα.