ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
23.6.2014 | 01:44

τι να κάνω;;;;;;

Έχω βάσιμες υποψίες ότι η κολλητή μου παίρνει ναρκωτικά. Όλα ξεκίνησαν όταν πέρασε σε άλλη πόλη για να σπουδάσει. Κάθε φορά που γυρνούσε ήταν όλο και πιο περίεργη. Έκανε χοντρές μαλακίες και ήμουν σίγουρη ότι κάτι παίρνει. Ήξερα ότι έκανε ήδη χόρτο, αλλά ο τρόπος που συμπεριφερόταν δεν ήταν σίγουρα από αυτό. Πριν ένα χρόνο περίπου, ο αδερφός της μπήκε σε κέντρο αποτοξίνωσης. Τότε η φίλη μου έπεσε σε κατάθλιψη, δεν πήγε για αρκετό καιρό στο μέρος που σπουδάζει και όλο αυτό συνοδευόταν και από άλλες πολλές ψυχικές διαταραχές όπως κρίσεις πανικού, αγοραφοβία κ.α. Ζητούσε συνεχώς συγγνώμη απ' όλους τους ανθρώπους γύρω της, για τη συμπεριφορά της και γενικά φαινόταν συνειδητοποιημένη, μετανιωμένη και ταυτόχρονα κάπως "τρελαμένη". Με βάση αυτά που έλεγε, πείστηκα ότι δεν έπαιρνε κάτι όλο αυτό τον καιρό, αλλά ακόμα και έτσι να ήταν μετά από ό,τι έπαθε ο αδερφός της, πίστευα ότι θα τα έκοβε. Εγώ δεν ήμουν πάντα εκεί, γιατί σπουδάζω και εγώ σε άλλη πόλη, πριν 2-3 μήνες όμως, πήγα και έμεινα για να την βοηθήσω να το ξεπεράσει. Με τον καιρό γινόταν όλο και καλύτερα και αυτή και ο αδερφός της. Πήγαινε και σε ψυχολόγο και τη βοηθούσε αρκετά. Μεχρι που φύγαμε πάλι και οι δύο για την εξεταστική, είχε γίνει πολύ καλά- όχι τελείως, αλλά καλά. Τώρα, κάθε φορά που μιλάμε την ακούω όλο και πιο χαμένη. Χειρότερα από ότι πριν. Ξέρω ότι έχει ένα φίλο που παίρνει κόκα. Και πολύ φοβάμαι ότι και η φίλη μου παίρνει (ή κάτι παρόμοιο γιατί ούτε πολλά λεφτά έχει). Δεν ξέρω τι να κάνω. Οι γονείς της είναι διαλυμένοι από όλη την κατάσταση. Το μόνο θετικό ειναι ότι ο αδερφός της τα πάει πολύ καλά. Η φίλη μου όμως όχι. Και δεν ξέρω πως να βοηθήσω. Σκέφτηκα να μιλήσω σε μία φίλη της εκεί να μάθω τι γίνεται αλλά δεν ξέρω αν είναι άτομο εμπιστοσύνης, σκέφτηκα να μιλήσω στους γονείς της, αλλά και εκείνοι είναι τόσο διαλυμένοι που αν το μάθουν, είναι ικανοί να αυτοκτονήσουν. Σκέφτηκα να μιλήσω σε κάποιον ειδικό αλλά σε ποιον;;; Σκέφτηκα να πάω να βρω την ψυχολόγο της αλλά εκείνη θα μου πει ότι αν η ίδια δεν θέλει να αλλάξει, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Το μόνο που μένει είναι να πάω εγώ εκεί που σπουδάζει και να προσπαθήσω να τη συνεφέρω ή να περιμένω να τελειώσουν οι εξεταστικές, να βρεθούμε και να δω πως είναι και τι να κάνω. Δεν μπορώ να μείνω άλλο με σταυρωμένα τα χέρια. Πείτε μου τι να κάνω;;;;;;
 
 
 
 
Scroll to top icon