Εισαι νέα και εχεις χρέος απέναντι στον εαυτο σου να χαραξεις τη δικη σου πορεία. Δεν μπορεις να μενεις πισω για τη μαμα σου η οποια εχει ζησει τη ζωη της με δικη της ευθυνη. Μη μενεις πισω, ο χρονος φευγει και χανεται. Οργανωσε τα πραγματα οπως βολευει για να μπορεσεις να κανεις μια αρχη.. Αρχικα χρειαζεσαι μερικα χρηματα οποτε ισως να ηταν καλη ιδεα να πιασεις μια δουλεια να βαλεις στην ακρη και να αρχισεις στην πορεια να ψαχνεις τι υπαρχει και στην πολη του συντροφου σου.. Δε μας λες για το αν εχεις τελειωσει καποια σχολη η κατι τετοιο.. Ο,τι και να γινει, ξεκαθαρισε στη μαμα σου οτι τα βηματα σου ειναι δικα σου και οτι εχεις αποφασισει τι θα κανεις. Ακομα κ αν αντιδραση αρνητικα ξερει μεσα της οτι ειναι σωστο να κανεις τα δικα σου βηματα. Το μονο εμποδιο που μπορει να βρεις στ' αληθεια ειναι οι ενοχες σου μηπως την αφησεις μονη- αν εχεις... Σου ευχομαι καλη δυναμη κ ολα να πανε οπως τα θες <3
16.1.2020 | 14:46
Τι να κανω
Στεναχωριέμαι πάρα πολύ..Γύρισα στην πόλη μου πρίν 5 χρόνια από τις σπουδές επειδή χώρισαν οι δικοί μου.Κράτησα την σχέση μου από απόσταση,το πάμε σοβαρά και θέλουμε να μείνουμε μαζί στην πόλη του.Το πρόβλημα είναι η μάνα μου.Είναι μόνη της και όποτε πάω να κάνω αυτή την συζήτηση περί συγκατοίκησης μου λέει όλα θα γίνουν και αλλάζει θέμα.Μιά μέρα ξέσπασε και μου είπε "που θα πάς?ποιός σε θέλει?νομίζεις όλα εύκολα είναι?" Επειδή δεν πήγε καλά με τον πατέρα μου νομίζει ότι όλοι οι άνδρες είναι ίδιοι όπως και οι πεθερές!Το αγόρι μου,μου είπε ότι θα τα καταφέρουμε μόνοι μας,αυτός δουλεύει σε μιά πολύ καλή δουλειά και θα βρώ και εγώ κάτι!Δεν θέλω να στεναχωρώ την μάνα μου,ξέρω ότι έχει περάσει πολλά,αλλά και εγω πνίγομαι εδώ πέρα,νιώθω οτί πεθαίνω ψυχικά.Δεν θα έχω βοήθεια εάν φύγω,δεν έχω δικιά μου τσέπη,είχα μαζέψει κάποια χρήματα αλλά λόγω ανεργίας τα χρησιμοποιήσα και σίγουρα θα τσακωθώ μαζί της και είναι κάτι που δεν θέλω...αλλά είμαι 25 χρονών θέλω να ακολουθήσω την δική μου πορεία..Απόψεις?
5