20.5.2015 | 16:33
Τι να κανουμε ετσι ειναι.
Βαφτισα το γιο μου χωρις να το θελω. Αν και εγω η ιδια ειμαι βαφτισμενη απλα και μονο επειδη δεν ειχα τη δυνατοτητα να μην γινει (οπως κανενα μωρο που βαφτιζεται) ο αντρας μου ηξερε απο την πρωτη στιγμη που με γνωρισε οτι δεν πιστευω σε καμια θρησκεια. Επισης του δηλωσα οτι εγω δεν προκειται να παω τον μικρο στην εκκλησια,ουτε προκειται να κατσω να του μιλησω για κανενα θεο. Οταν φτασει σε ηλικια ωστε να μπορει μονος του να κρινει αν εχει αναγκη να πιστευει ας πιστευει ουτε αυτο προκειται να προσπαθησω να το αλλαξω. Μαγκια του στο κατω κατω. Μαγκια μου και μενα ομως. Δεν εχω αναγκη απο το θεο του αντρα μου και αυτο δεν με κανει ουτε εγωιστρια ουτε σημαινει πως σκεφτομαι σαν μωρο (οπως μου λενε μερικοι μερικοι)