ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν ήμουν μικρή ζήλευα τους πατεράδες που αγαπούσαν τα παιδιά τους, που τα καμαρωναν και ειχαν έναν καλό λόγο γι' αυτά. Θυμάμαι στο δημοτικό έναν πατέρα μιας συμμαθήτριας μου πόσο γλυκός και γελαστός ήταν πάντα και σκεφτόμουν τον δικό μου που δεν με κοίταξε ποτέ με βλέμμα αγάπης. Ούτε μια φορά. Ούτε μια. Δεν μου είπε ποτέ σ' αγαπώ και δεν έδειξε και ποτέ κάτι τέτοιο. Και είμαι λίγο γελοίο να σε καμαρώνουν άλλοι όταν είσαι παιδί αλλά ποτέ ο δικός σου πατέρας αληθινά. Τωρα μεγάλωσα βέβαια και επειδή η σχέση δεν ήταν απλά ανύπαρκτη αλλά πολλές φορές κακιά, πολύ κακιά και επιβλαβής για μένα δεν θέλω επαφές καθόλου. Δεν θα περιγράψω τι έχει πει, τι έχει κάνει. Είναι πολλά. Σίγουρα θα ήθελα να μπορούσα να έχω μια όμορφη σχέση μαζί του όμως αληθινή κι όχι τυπική και ξέρω ότι δεν γίνεται. Δεν υπάρχει ούτε ένα μικρό βλεμα αγάπης από μέρους του, ενδιαφέροντος, στοργής και αυτό πάντα θα είναι αγκάθι. Είχε κι άλλα αγκάθια το οικογενειακό μου περιβάλλον και ευτυχώς καμιά φορά όταν τα ζεις δεν αντιλαμβάνεσαι πόσο τρομακτικά είναι όλη την ώρα και κάποιες φορές μπορείς να γελάσεις και λίγο. Τώρα ξέρω ότι αυτά που πέρασα δεν αξίζουν σε κανένα παιδάκι και δεν είχα απαιτήσεις ιδιαίτερες ε; Κυρίως αγάπη. Όταν διαβάζω εξομολογησεις εδώ πέρα ατόμων που ζούνε άσχημες οικογενειακές καταστάσεις που σχεδόν ντρέπονται που τις ζούνε, λες και φταίνε, λες και το διάλεξαν, πάντα στεναχωριέμαι. Στεναχωριέμαι και για όσους θα κουνησουν δάχτυλα και θα τους κάνουν να νιώσουν χειρότερα. Υπάρχουν και τέτοιοι αν και σπάνια θα γράψουν.Όμως πονεμενα μου παιδιά, κανένας φίλος, κανένας σύντροφος δεν αντικαθιστά την οικογενειακή θαλπωρή που δεν ζήσαμε και δεν πρέπει να τα μπερδεύουμε ε; Επίσης μεγάλη προσοχή σε ποιους θα πείτε και τι, ειδικά αν μέσα σας σας πονάει αυτό το ζήτημα γιατί μπορεί να σας κάνουν να νιώσετε χειρότερα και να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον σας κι εντελώς παραποιημενα. Ένα τέτοιο άτομο αποφάσισα κι εγώ πλέον πως και για μένα από σήμερα δεν θα υπάρχει, ας είναι καλά, αλλά για μένα δεν θα υπάρχει.