ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κανεις τα παντα για ατομα που θεωρεις φιλους σου και τελικα το μετανιωνεις. Γιατι τόση πολυ εκμεταλευση?? Οτι χρειαζοταν εγω ημουν εκει, διπλα του, ετρεχα να τον βοηθησω και πιστευα οτι αν χρειαζομουν καποια στιγμη κατι απο αυτον θα ηταν και αυτος διπλα μου. Τον φιλοξένησα στον σπιτι μου για μεγαλο χρονικο διαστημα, τον στηριξα σε δυσκολες στιγμες χωρις φυσικα να ζητησω ποτε ανταλλαγμα για τιποτα. περασες ο καιρος εκανε την ζωη του και ξαφνικα εξαφανιστηκε. στην αρχη τον δικαιολογησα γιατι λεω πλεον δεν εχει τον ιδιο ελευθερο χρονο με πριν. μιλουσαμε που και που στο τηλεφωνο και αυτο επειδη ισως εγω ηθελα να κρατησω μια επαφη. μαθαινω απο γνωστους οτι μαλλον θα ερθει στην πολη που μενω. Χαρηκα!! επιτελους θα τα πουμε απο κοντα ειπα. περιμενα τηλεφωνο να μου το επιβεβαιωσει αλλα ποτε δεν το ελαβα. ηρθε και εφυγε χωρις να πει τιποτα. χωρις να με αναζησει. εμαθα οτι βγηκε με καποιους γνωστους (αρα ειχε ελευθερο χρονο) αλλα εμενα μαλλον δεν ηθελε να με δει. στεναχωρήθηκα!! δεν το περιμενα!! σκεφτηκα τωρα πλεον δεν με εχει αναγκη γιατι να με αναζησει?? και μαλλον ειχα δικαιο. 2 μερες "παλευα" με τον εαυτο μου γιατι νομιζα οτι εγω ειχα κανει λαθος, οτι εγω εφταιγα για ολο αυτο. τελικα δεν αντεξα τον πηρα τηλεφωνο και του ειπα τι σκεφτομουν. δεν εδειξε και ιδιαιτερο ενδιαφερον. ειχε δουλεια και δεν μπορουσε να ασχοληθει μαζι μου.του εξηγησα την κατασταση αλλα εκανε πως δεν καταλαβαινε. εψαχνε τροπο για να βγει και απο πανω. το καταλαβα και αφου του ειπα πανω κατω πως ειναι η κατασταση κλεισαμε γρηγορα το τηλεφωνο. απο τοτε εχουν περασει 3 μερες... δεν πηρε ουτε ενα τηλεφωνο ουτε για να δει τι κανω ουτε για να λυσει την "παρεξηγηση" που εγινε (μαλλον δεν τον ένοιαζε κ ολας). αλλωστε πλεον δεν εχω τιποτα να του προσφερω οποτε ειναι μια ευκαιρια για "ξεφυγει" απο μενα. με πληγωσε ολο αυτο και ακομη με ποναει. ειχα δεθει αρκετα με αυτο το ατομο, τον θεωρουσα φιλο μου αλλα τελικα εκανα λαθος!