ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά έχει λίγο καιρό που χώρισα, ήμουν χρόνια σε σχέση μαζί του, πληγώθηκα πολλές φορές αλλά προσπάθησα να το αφήσω γιατί όταν ήμουν μαζί του ένιωθα ολόκληρη ένιωθα πιο ωραια από ποτε, άνετα κτλ κτλ. Τον αγαπούσα. Είχαμε χωρίσει ενδιάμεσα στα χρόνια που ήμασταν μαζί μια φορά για μήνες και έπεσα σε κατάθλιψη χάνοντας πολλα κιλα και πηγαίνοντας σε ψυχολόγο. Έπειτα τα ξαναβρήκαμε, για τους πρώτους μήνες ήταν ολα τελεια πάλι, μετά άρχισαν πάλι προβλήματα καταλήγοντας να φοβάμαι να μιλήσω γιατί ότι έλεγα το παρεξηγούσα ή έβγαζα πράγματα από το μυαλό μου ελεγε. Όταν βγαίναμε όμως ένιωθα τελεια, πραγματικά τελεια, αλλά από μακρια φερόταν αλλιώς, δεν τον ένοιαζε τόσο για εμένα, για να πάμε διακοπές να κανονίσουμε οτιδήποτε έστω και μια απλή βολτα. Τώρα πριν λίγες εβδομάδες χωρισαμε οριστικά και σαν να ξύπνησα, ήξερα πως δεν μπορώ να περάσω ότι πέρασα το πρώτο καλοκαίρι, και τώρα το κατάλαβα ότι αξίζω κάτι καλό, ότι δεν ειμαι σκουπιδι όπως με έκανε να νιώθω. Ακόμη όμως με πιάνουν στιγμές που ποναω, μου βγαίνουν ενοχές χωρίς λόγο ενώ δεν εκανα κάτι, ή στιγμές που μου λείπει και το μυαλό μου ξεχνάει τις κακές στιγμές. Ίσως όμως καλύτερα που τελείωσε οριστικά γιατί όσο ήμουν σε αυτή τη σχέση τρελαινομουν και πονούσα κάθε μερα, τώρα είναι οριστικό. Νιώθω όμως πως δεν θα βρω κάποιον να αγαπήσω έτσι και να νιώσω άνετα μαζί του ξανά, μπορεί παιχνίδια του μυαλού.