ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου άρεσε κάποιος πολύ, τολμώ να πω πως τον ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά οσο αφελές και αν ακούγεται σε κάποιους. Ωστόσο, λόγω συνθηκών(ίδιος εργασιακός χώρος), δεν έκανα τίποτα και δεν του απηύθυνα ποτέ τον λόγο πρώτη ούτε τον πλησίαζα. Ψυχρή , αδιάφορη και τυπική. Αυτός όμως σιγά σιγά όλο και με προσέγγιζε(πρώτος αυτός μου είπε μια μέρα ένα αμήχανο bye όταν σχολουσα), γελούσε ολόκληρος όταν μου μιλουσε , προσπαθούσε να μου ανοίξει κουβέντα, μου εκανε κομπλιμέντα, καθόταν κοντά μου και γενικά κινουνταν με έναν τρόπο που με έκανε να νιώσω ότι του αρέσω και με φλερτάρει (ίσως επειδή αυτό ήθελα να πιστέψω;). Άλλα άτομα σε μετέπειτα κουβέντα μού είπαν ότι και αυτοι είχαν εντοπίσει μια περίεργη συμπεριφορά εκ μέρους του απέναντι μου(τύπου ότι σκαναρε τον χώρο και με κοίταζε όταν δεν κοίταζα ή ερχόταν διστακτικα και μου μιλουσε). Σημείωση πως δε φερόταν έτσι σε άλλα ατομα. Σταδιακά εγώ ανοιχτηκα, τον χαϊδευα διακριτικά, φλερταραμε (η έτσι νόμιζα) μέχρι που του είπα ότι μου άρεσε μεταξύ σοβαρού και αστειου... δε μου το ξεκοβε, όμως δεν το προχωρούσε. Μόνο μια φορά ζήτησε να βγούμε αλλά τελικά δεν τηλεφώνησε ποτέ. Τότε υποπτεύθηκα ότι κάτι δεν πάει καλά και εμαθα για τη σχέση που είχε , έκανα στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών και άρχισα το δούλεμα -τρολαρισμα ενώ αυτός με έβγαλε τρελή με τα πολλά τύπου δε σε είδα ποτέ έτσι και παρεξηγησες και αν ήταν ερωτικό θα φαινόταν εξαρχής και θα στην επεφτα- θα σου τηλεφωνουσα. Παρά όλα αυτά η αμηχανία συνεχιζοταν όπως και τα κρυφοβλεμματα ενώ συχνά κοιτούσαμε και επίμονα ο ένας τον άλλον ακόμη και με πολλά μέτρα απόσταση μεταξύ μας. Έχει μεσολαβήσει ένα διαστημα κάποιων μηνών από τα γεγονότα και δε νομίζω να ειδωθουμε και πότε ξανά. Και μεταξύ μας δεν το θέλω κιόλας. Αν ηθελα, μπορούσα να τον βρω. Δε ζούμε δα και στη Νέα Υόρκη. Όμως εμένα ακόμα με τρώει ως περιστατικό. Ήμουν τόσο τρελή; Το ένστικτο μου μού λέει πως του άρεσα απλά ίσως ήθελε μόνο φλερτ και μετά μαζευτηκε. Αφήστε που στις πρώτες μας κουβέντες που με ρωτούσε διάφορα όταν του είπα την ηλικία μου κατέβασε το βλέμμα και είπε απογοητευμένος "είσαι μικρή". Απο τότε κάτι μου έλεγε το ένστικτο μου...ότι κάτι ένιωθε τεσπα. Από την άλλη δεν μπορώ να δεχτώ ότι συνειδητά μου είπε ότι και καλά με έβλεπε φιλικά ενώ με έβλεπε ερωτικα. Γιατί να πει ψέματα; Σιγά πια το έγκλημα...ναι μου αρέσεις αλλά έχω σχέση και για αυτό δεν...τι πιο τίμιο; Πάντα πιστευα πως το ένστικτο μου είναι αλάθητο και όντως ποτέ στο παρελθόν δεν έχω πέσει έξω με ανθρώπους και καταστάσεις. Όμως τώρα ...δεν ξέρω...μήπως απλά δεν πάω καλά και φαντασιωνομαι πράγματα που δεν υφίστανται; Έχω αρχίσει να αμφισβητω τη νοημοσύνη μου.