ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ανήκω στους ανθρώπους που δεν έχουν ενδιαφέροντα.Είμαι 25 ετών, δεν πηγαίνω γυμναστήριο, δεν μαθαίνω κάποια ξένη γλώσσα (όταν ήμουν μικρή έμαθα αγγλικά), γενικά δεν κάνω κάποια δραστηριότητα, γενικά δεν.Έχω μία δουλειά που δεν με τρελαίνει, αλλά μου αρέσει και τα πηγαίνω καλά, και περνάω πολύ καλά με τους συναδέλφους μου.Κατά τα άλλα, βλέπω ταινίες, ακούω μουσική, βγαίνω σπανίως (όχι επειδή βαριέμαι, εξηγώ παρακάτω), ασχολούμαι με το σπίτι μου, πολύ απλά πράγματα, τα οποία εγώ χαρακτηρίζω "τίποτα".Παλιότερα ήμουν άνθρωπος που δεν μιλούσα ιδιαίτερα και δεν ρωτούσα και πολλά όταν γνώριζα καινούρια άτομα. Όχι από σνομπισμο, αλλά από ντροπή και ανασφάλεια. Καταλαβαίνω ότι έτσι οι άλλοι σε βλέπουν με κακό μάτι και δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική επικοινωνία, προφανώς αφού δεν μιλάς και δεν δείχνεις ενδιαφέρον για τον άλλον.Πλέον, λοιπόν, θεωρώ ότι έχω αλλάξει αυτή την τακτική. Ωστόσο έχω απομακρυνθεί από τις (λίγες) παρέες που είχα, λόγω κάποιων κακών χειρισμών... Παρόλα αυτά, προσπαθώ να ξαναέρθω κοντά με κάποια άτομα.Είχα σχέση 1 χρόνο με κάποιον 9 χρόνια μεγαλύτερό μου, η οποία έληξε με δική του πρωτοβουλία, και ένας από τους λόγους ήταν ότι δεν έχω ενδιαφέροντα. (θέλω να συμπληρώσω, ίσως να έχει σημασία για να βγάλετε συμπεράσματα, ότι δεν τον απάτησα ούτε εξαπάτησα ποτέ με κανέναν τρόπο)Δεν ήμουν κάποια την οποία μπορούσε να θαυμάζει, δεν ήμουν κάποια που μπορούσε να κάνει μια συζήτηση του "επιπέδου" του, επειδή προφανώς δεν έχω ασχοληθεί με όσα πράγματα έχει ασχοληθεί εκείνος.Είχαμε τσακωθεί-χωρίσει κάποιες φορές κατά την διάρκεια της σχέσης μας, αλλά μετά από ένα μήνα "οριστικού" χωρισμού (τι σημαίνει "οριστικός" χωρισμός στην περίπτωσή μας; μου είπε ότι δεν θέλει να του δώσω άλλες ψεύτικες ελπίδες ότι έχω αλλάξει, και να μην τον ξαναενοχλήσω ποτέ), ήρθε στο σπίτι μου απροειδοποίητα, έκλαιγε και με κρατούσε αγκαλιά, και μέσα στα πολλά που είπαμε μού είπε ότι με σκέφτεται ακόμα αλλά ότι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί. Επειδή εγώ είμαι "έτσι" κι εκείνος "αλλιώς". Επειδή εγώ δεν έχω το "υπόβαθρο" για μια συντροφική-ερωτική σχέση.Και η ερώτησή μου, αγαπητοί αναγνώστες. Αν δεν έχω "ενδιαφέροντα" δεν μπορεί να με εκτιμήσει και αγαπήσει κανείς; Και πώς αποκτώ ενδιαφέροντα;