28.10.2013 | 17:49
τι σκατα γινεται με μενα;
Σταματησα να μιλαω μαζι του. Περα οτι τον σκεφτομαι. Νιωθω μια καταθλιψη να καραδοκει. Δεν ειμαι καλα και δεν εχω διαθεση να κανω τιποτα. Παλι καλα που εχω και μια σχολη να με κινητοποιει. Αν και το μονο που θα θελα ειναι να κοιμαμαι συνεχεια και να μη νιωθω.Αναρωτιεμαι αν εκεινος θα μου εφτιαχνε τη διαθεση αλλα φοβαμαι οτι το πολυ πολυ να χαλαγα τη δικη του. Εξαλλου τι λεω, δεν με ηθελε στη ζωη του. Και αυτη τη στιγμη δεν τον αδικω...Τα εχω κανει θαλασσα και το μονο που θελω ειναι να φυγει αυτος ο κομπος στο λαιμο. Να βρω δυναμη και κυριως μια πιστη σε κατι. Σε μενα; Θα περασω και ισως θα ηταν καλυτερα να μην ειχα υπαρξει. Νιωθω μηδαμινη και περιττη.Και μου λειπει καποιος που συνηθιζε να ειναι απων. Απλα στεναχωριεμαι. Μπορω και καλυτερα η μπορουσα.Ισως αυριο να ειναι καλυτερα. Ισως φταιει που νιωθω τοσο μονη. Ισως και να μαι λιγο τρελη. Ισως απλα γκρινιαζω. :-( και ειναι ομορφο το δειλι,παλι καλα που υπαρχουν και τετοιες ομορφιες για ν αντεχω.
