29.12.2016 | 10:04
Τι σκέφτηκα μόλις...
Λοιπόν έχω φάει πολύ απόρριψη από παρέες και φιλίες από το δημοτικό κιόλας και μου έχει μείνει από τότε κουσούρι να σκέφτομαι πως πάντα όλοι θα με αντιπαθούν χωρίς λόγο και ότι πάντα θα περισσεύω. Και φυσικά αυτό αν και δεν στοίχισε στην αυτοεκτίμηση μου που δεν την βασίζω σε άλλους ευτυχώς, στοίχισε στην αυτοπεποιθηση που έχω μέσα τους ανθρώπους. Σε φάση όταν οι άλλοι μου φέρονται όπως πρέπει να με εκπλήσσει και πολλές φορές να αγχώνομαι για τις κοινωνικές μου δεξιότητες χωρίς λόγο και έτσι χωρίς να υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα να τις υπονομευω. Και ξέρω πως έχω την πιο δραστική λύση για να το διορθώσω. Λοιπόν. Εμείς οι αμηχανοι άνθρωποι, είμαστε εγωκεντρικοι άνθρωποι με την έννοια ότι πάντα μας ανησυχεί το πώς φαινόμαστε. Αν αποσπάσει ένας αμηχανος άνθρωπος τον εαυτό από την ύπαρξη του και τις αμφιβολίες του, θα πάψει να.είναι αμηχανος. Και πώς θα το πετύχω αυτό? Με έναν πολύ παιδιάστικο τρόπο. Θα προσποιουμαι ότι είμαι αόρατη. Κάνεις δεν μπορεί να με δει κανείς δεν μπορεί να με κρινει. Έτσι θα μπορώ να κοινωνικοποιουμε χωρίς άγχος. Το εφαρμόζω από τώρα.