ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για αρχή θα σας εκθέσω τον πόνο μου ειναι ενας τυπας που τα ειχαμε κατι μηνες και ηταν η πιο σοβαρη σχεση που ειχα ποτέ γιατι ηταν ο μονος που μου φερθηκε τοσο υπεροχα και με κανε να νιωθω τελεια ...σαν να ημουν ξεχωριστη ρε φιλε καθε μερα ημασταν μαζι και καθε γαμημενη μερα κυριολεκτικα ζουσαμε κατι διαφορετικο,πηγαιναμε σε ξεχωριστα μερη καναμε πρωτοτυπα πραγματα κλπμε φροντιζε τοσο πολυ..επειδη ηταν χειμωνας μου δινε το μπουφαν του,με ρωτουσε αν ειμαι καλα,με κερνουσε καφε κλπαπλα οταν ειχα αρρωστησει παντα ηταν διπλα μου και καθε μερα μου στελνε μηνυματα για να ξεχνιεμαιτα ειχαμε ολα κοινα κυριολεκτικα, του τα εμπιστευομουν ολαδεν εχω νιωσει ξανα ετσι κι ας εχω κανει πολλες φασεις/σχεσειςτην πρωτη φορα που γνωριστηκαμε μιλουσαμε για μουσικη και πραγματα που συνηθιζαμε να κανουμε αλλα και τις φοβιες μας και τα σχεδια μας για το μελλον κατεληξε να λεει οτι ημουν η χαμενη του αδερφουλα και απλα ανακοινωσαμε στην τοτε παρεα μας *κοινη παρεα* οτι ειμαστε αδερφια και απο τοτε κατι καταλαβαν και οι αλλοι οτι προκειται να γινειτην επομενη μερα του χα πει να βγουμε..καταληξαμε να περπαταμε χερι-χερι στο λιμανι και να πηγαινουμε για μεσημεριανο εξω..το βραδυ οταν συναντηθηκαμε με την παρεα καθισαμε για ποτο και στο τελος που επρεπε να φυγω μου πε οτι αξιζω περισσοτερο απ ολο το χρυσαφι του κοσμου και φιληθηκαμε..από τοτε αν και ηξερα οτι ηταν λαθος αυτο μεσα μου, ημασταν ολο μαζι ...συναντιομασταν συνεχεια,πηγαιναμε σταθμο ,ροτοντα, στο χιονισμενο φιλυρο, λιμανιαπο οσα συζητουσαμε ελεγα μεσα μου πως ωπ εδω ειμαστε,βρηκα αυτον που εψαχνα τοσο καιροολα πηγαιναν υπεροχα..συνεχεια ειμασταν αγκαλια, περπατουσε χερι χερι μαζι μου ακομα και μπροστα στους φιλους του και ολοι μας ελεγαν μπραβο τα παιδια και να μαστε μαζι για πολυ καιρο περνουσαμε και οι δυο καταθλιψη βεβαια, και προσπαθουσαμε να αλληλοβοηθηθουμε για να σταματησουμε τα αντικαταθλιπτικα και ολα αυτα...αλλά εγινε βλακια και μαλωναμε συνεχεια επειδη δεν ηξερε πως ενιωθε και τετοια..σιγα σιγα απομακρυνοταν και το τελος την επεσε σε μια φιλη μου ,την οποια και καλα δεν την πηγαινε καθολουειχα τσαντιστει τοσο ασχημα αν και μου πε πως το κανε για αλλο σκοπο και τον χωρισαειχαμε να μιλησουμε πολυ καιρο και απλως ολα συνεχιστηκαν κανονικα,καθε φορα που μεναμε μονοι με την παρεα ηταν ολα αμηχανα τον σκεφτομουν συνεχεια κι οταν χωρισαμε ενιωθα απαισια..αν και αυτα συνεβησαν την περιοδο δεκεμβριου-φεβρουαριο ακομα θα τον σκεφτομαι γιατι ηταν μεγαλο κολλημα..προσπαθησα να τον προσεγγισω αρκετες φορες αλλά ηταν εγωιστηςπηγαινα κι εγω με αλλους,πηγαινε κι αυτος με αλλες και δεν μιλουσαμεαπλά ηθελα να μαθαινω παντα νεα του κι αν ειναι καλά θα θελα παντως να τα ξαναζησω αυτά μαζι του και να τους ξεχασουμε ολους απλα..να μην επηρεαστω απο τιποτα και κανω τετοια βλακια παλι τον θελω.και θα τον θελω για καιρο ακομα, κατι που με σκοτωνει