ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εγώ είχα το πρόβλημα σε μεγάλο βαθμό. Τώρα κλάιν. 'Οταν έχεις περάσει πολλές δύσκολες καταστάσεις, έχεις επιβιώσει και ανταπεξέλθει στο μέγιστο βαθμό, αφενός καταλαβαίνεις πια τι είναι πράγματι σημαντικό και τι πλασματικής σημασίας και αφετέρου έχεις την αυτοπεποίθηση να βάλεις στη θέση τους τους κακεντρεχείς ή απλά να αδιαφορήσεις.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει η μισή ελληνική κοινωνία.Αυτό μας έφαγε σαν λαό, το τι θα πουν οι άλλοι.

εχω ακριβως το ιδιο θεμα δν θα μπορουσα να ταυτιζομαι περισσοτερο.. αυτο που εχω καταλαβει ομως τον τελευταιο καιρο απο διαφορα πραγματα που συμβαινουν, εμπειριες κλπ ειναι οτι πρεπει να μαθεις να πιστευεις σε εσενα τον ιδιο, να εισαι δυνατος και να υποστηριζεις στο επακρο τις προσωπικες σου επιλογες. οι γνωμες ειναι υπκειμενικες.με ενα απλο παραδειγμα, ενα πολυ ωραιο μπλουζακι που σε τρελαινει μπορει πχ για τη φιλη σου να ειναι ο,τι χειροτερο εχει δει πανω σου, αντιστοιχα καποιος αλλος να το λατρεψει και να σ κανει και κοπλιμεντο!οποτε ακρη δεν βρισκεις! οι ανθρωποι παντα θα κριτικαρουν γιατι μεσα απο αυτο προσπαθουν να κρυψουν τα κομπλεξ τους και τις ανασφαλειες τους, και να τα περασουν και στους αλλους. μαθε να κρατας τις "καλες κριτικες" να μην παρεξηγησαι και να βελτιωνεσαι και οσον αφορα τις "κακες" απλα να αποστομωνεις εξηγωντας οτι δν ειναι πολυ ευγενικο, δεν ζητησες τη γνωμη και εν τελει επιμενοντας και υποστηριζοντας πως εσενα σου αρεσει. θελει δουλεια και προσωικη προσπαθεια και ισως καποιες εμπειριες για να φτασεις να πεις "δεν με ενδιαφερει καθολου" αλλα καποια στιγμη θα ερθει και αυτο το σταδιο και αυτο ειναι το μονο σιγουρο