ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Νομίζω πια πως πρέπει να αρχίσω να συμβιβάζομαι με αυτό το ενδεχόμενο. Θα σ'αγαπω πάντα, θα σε σκέφτομαι συνέχεια για μια ζωή. Θα είσαι η πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνάω. Άσε πριν κοιμηθώ. Τις σκέψεις που κάνω στο μυαλό μου μαζί σου πριν κοιμηθώ τις θεωρώ την προσωπική μου περιουσία. Είναι εντελώς πολύτιμες για εμένα, όπως και οι στιγμές που περάσαμε μαζί. Θυμάσαι; Εσύ μου το είχες πει.Μου έχεις λείψει τόσο πολύ. Τόσο πολύ. Όταν συνειδητοποιώ πόσο μου έχεις λείψει νιώθω μια τεράστια ψυχική και σωματική εξάντληση, σαν να φεύγει όλη η δύναμη από μέσα μου. Θέλω εκείνες τις στιγμές να ξαπλώσω απλά στο κρεβάτι, σαν να παραλύω. Μου έχει λείψει η φωνή σου, θέλω σαν τρελή να σε ακούσω έστω. Αν και σε αποφεύγω και θα συνεχίσω να το κάνω με φόβο. Σε φοβάμαι. Για χίλιους δυο λόγους. Μου έχεις λείψει όμως σε τρομακτικό βαθμό. Μου έχει λείψει να λέω το όνομα σου, να σε ακούω να με λες "φεγγαράκι", να κάνουμε όνειρα, να μιλάμε και να γελάμε αυθόρμητα, δυνατά. Πόσο όμορφα ήταν μαζί σου. Δεν πρόλαβα να σου απαντήσω σε εκείνη την πρότασή σου, δεν προλάβω να σου πω πως κι εγώ θέλω να αρραβωνιαστουμε, πως δέχομαι. Με ρωτούσες συχνά πυκνά και περίμενες μια απάντηση διακριτικά. Στην αρχή γέλασα, δεν πίστευα πως σοβαρολογεις. Κι όταν έπειτα κατάλαβα πως το εννοείς και πως επιμένεις, κάθε φορά που με ρωτούσες δεν απαντούσα, δεν ήξερα αν έπρεπε να απαντήσω και τι να πω. Θα δεχόμουν νομίζω, παρά το γεγονός ότι ήμουν σχεδόν παιδί, παρά τα χρόνια που μας χώριζαν. Γιατί μαζί σου ήταν όλα διαφορετικά.Είσαι πάντα εδώ, δίπλα μου. Έχω συνδέσει αυτόματα το άρωμα του απορρυπαντικού στο μαξιλάρι μου με εσένα. Γιατί ξέρω πως κάθε φορά που ξαπλώνω οι σκέψεις μου θα είναι αφιερωμένες σε εμάς. Κι ας ήσουν κι ας είσαι ψεύτικος, κίβδηλος.