ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μέσα μου θα επιθυμούσα να είναι η τελευταία φορά που σου γράφω, γνωρίζω όμως ότι προφανώς δεν θα τα καταφέρω τόσο εύκολα. Δεν θα καταφέρω τόσο εύκολα να πραγματοποιήσω αυτόν τον στόχο μου για τη νέα χρονιά, να προσπαθήσω δηλαδή έστω και λίγο ώστε να θελήσω να σε ξεχάσω, όχι να σε ξεχάσω, έστω να θελήσω λίγο να το κάνω. Σε κρατάω πολύ σφιχτά μέσα μου και γνωρίζω πως αυτό θέλει πολλή δουλειά για να αλλάξει.Ξύπνησα από τον ύπνο μου απόψε. Δεν μου έφτασε βλέπεις το κρασί, δεν με κοιμησε αρκετά. Έχω μια ταραχή, η καρδιά μου πάει να σπάσει. Ξύπνησα από τη σκέψη σου κι από την επιθυμία μου για εσένα. Μου λείπεις σε τρομακτικό βαθμό. Στις 1 Ιανουαρίου γιορταζες. Μέσα στην παραφροσύνη και στο τρέξιμο της ημέρας σε θυμήθηκα πολλές φορές. Θυμάμαι να μου λες όταν σε ρώτησα αν και πότε γιορτάζεις, πως κανονικά την Πρωτοχρονιά γιορτάζει το όνομα σου, αλλά κανείς δεν σου λέει χρόνια πολλά, πως ουσιαστικά δεν γιορτάζεις, καθώς όλοι έχουν εκείνη την πρώτη μέρα του χρόνου κάτι σημαντικότερο να γιορτάσουν. Θυμάμαι καθαρά πως είχα κλείσει τα μάτια τότε. Ήμουν απόλυτα γοητευμένη από εσένα, τον μοναχικό άντρα που με όσα ήξερα και γνώριζα σχεδόν παιδί ακόμη ερωτεύτηκα και αγάπησα. Όπως απόλυτα γοητευμένη είμαι και απόψε, σχεδόν δύο χρόνια μετά. Απόλυτα γοητευμένη από εσένα ώστε να ξυπνάω από τον ύπνο μου και να βασανιζομαι ουσιαστικά πάνω στο κρεβάτι μου.Πρέπει να σε ξεχάσω πια, το ξέρω, το βλέπω, το καταλαβαίνω. Εγώ αλλάξει η ίδια πια σε σημείο ούτε κι εγώ να με αναγνωρίζω, έχω εξελιχθεί σημαντικά σε πολλούς τομείς της ζωής μου και η ηλίθια δεν καταλαβαίνω πως όλα αυτά βρίσκω την δύναμη να τα κάνω επειδή μέσα μου είμαι πάντα το φεγγαράκι σου,εκείνο το κοριτσάκι που όπως έλεγες και ξαναλεγες είχε έρθει απρόσμενα στη ζωή σου για να την ταράξει ευχαριστα, για να σου δώσει ζωή ουσιαστικά. Ο Τηλέμαχος που είσαι στην πραγματικότητα με αφήνει εντελώς αδιάφορη, δεν νιώθω πραγματικά τίποτε για αυτόν. Νιώθω όμως απόψε την ανάγκη να ζητήσω συγγνώμη από τον δικό μου Τηλέμαχο, από τον Τηλέμαχό μου για αυτήν την πρόθεση και τον σκοπό μου να προσπαθήσω να σε ξεχάσω. "Συγγνώμη αγάπη μου" λέω μέσα μου και νιώθω να διαλύομαι στη σκέψη ότι θα σε ξεχάσω, ότι θα πάψω να είμαι το φεγγαράκι σου. Γιατί αυτή τη στιγμή που σου γράφω νιώθω πιο φεγγαράκι από ποτέ. Πονάει η καρδιά μου κυριολεκτικά τώρα, νιώθω τον πόνο και τον φόβο και τον κάνω σωματικό πόνο λογικά, όπως σωματικό πόνο κάνω συχνά πια και την επιθυμία μου για εσένα.Το φεγγαράκι σου λοιπόν πως πάντα σε αγαπά και πάντα σε χρειάζεται.