ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ή δεν ξέρω, μπορεί και να μην την αξίζουμε, είμαστε και οι δύο τόσο εγωιστές...επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια λάθη, μην υποχωρήσει κανείς, μη φανεί ότι θέλει περισσότερο! Εγώ να καίγομαι για σένα και μόλις με πλησιάζεις να θέλω να σε "τιμωρήσω" για όλα αυτά στα οποία με υποβάλλεις...να σε αγαπάω αλλά να μην μπορώ να σε συγχωρήσω...Να γίνομαι αχάριστη, να μην σκέφτομαι ότι θα μπορούσες να μην είχες μπει ποτέ στη ζωή μου (κι ενώ θα είχα γλιτώσει από πολύ πόνο), ίσως να ήμουν τώρα σε μια χλιαρή σχέση, που να μη μου είχε πει ποτέ "σ' αγαπώ", που να μην είχε δει ποτέ τη σπίθα στα μάτια μου σε μια του κουβέντα, που να με έβλεπε μια συνηθισμένη μέτρια κοπέλα με αδιάφορο χαρακτήρα...που να τον έβλεπα το ίδιο, που να μην κάναμε όνειρα ή χειρότερα, να κάναμε ψεύτικα και να υποκρινόμασταν ότι είμαστε ερωτευμένοι ή περνάμε καλά. Το έχω ζήσει, με αγκαλιές που δε ζέσταιναν την καρδιά μου, με ψεύτικα χαμόγελα, με θλίψη που πότιζε κάθε φιλί...μόνο και μόνο επειδή ήταν κάποιος "ξένος" και όχι εσύ(!) ή τέλος πάντων, δεν κούμπωνε πάνω μου...Υποκριτικό, ξέρω, άσχημο, ψεύτικο...αλλά έστω κι αυτή την προσποίηση ευτυχίας την είχα ανάγκη. Δε θέλω να κάνω το ίδιο μαζί σου. Είσαι για μένα το όνειρό μου, δε θέλω να γίνεις ένας συμβιβασμός...δε χρειάζεται, αλήθεια, να τρέμω όταν μου κρατάς το χέρι, δεν το έχω ανάγκη, αλλά να νιώθω αυτή τη ζεστασιά, ότι τώρα πια ξέρω που πάω κι ας μη γνωρίζω πού βγάζει ο δρόμος...