ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν απο 1,5 χρόνο ανακάλυψα ότι είμαι bi γνωρίζοντας μια κοπέλα στην ηλικία μου μέσω ενός site. Τους πρώτους μήνες όλα πήγαιναν τέλεια, συζητήσεις μέσω τηλεφώνου μέχρι πρωίας και δε συμμαζεύεται. Βρισκόμαστε από κοντά, ολοκληρώνουμε τη σχέση μας και αποφασίζουμε να είμαστε μαζί. Όλα υπέροχα και μοναδικά, συναισθήματα στο φουλ. Γνωρίζαμε απ΄την αρχή ότι η σχέση μας θα είναι δύσκολη λόγω απόστασης αλλά είπαμε να το προσπαθήσουμε. Στο σημείο αυτό να πω, ότι είμαστε 2 εντελώς διαφορετικοί κόσμοι, άνθρωπος οργανωτικός εγώ, με πλάνο, πρόγραμμα και τα συναφή, φτερό στον άνεμο εκείνη. Κάναμε όνειρα μαζί, ίσως ο πρώτος άνθρωπος που φανταζόμουν το μέλλον μου μαζί του. Ήμασταν πρόθυμες να αλλάξουμε τις ζωές μας ώστε να συμβαδίζουν και να βρεθούμε κάπου στη μέση. Από ΄κει και μετά όλα πήραν τη κάτω βόλτα. Αλληλοκερατωθήκαμε και όχι μόνο μια φορά. Λόγω απόστασης, λόγω ανασφάλειας, δε κατάλαβα ποτέ τον λόγο. Αντί να πούμε τέλος όσο ήταν νωρίς, συνεχίζαμε να δίνουμε ευκαίριες στη σχέση μας, ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει. Τίποτα δεν άλλαξε και όσο περνούσε ο καιρός η σχέση μας χειροτέρευε, εμπιστοσύνη καμία. Είχα χάσει τον εαυτό μου, έμπλεξα με λάθος άτομα, άφησα πίσω τη σχολή μου, έφτασα σε σημείο να κάνω κακό στον εαυτό μου. Παρόλαυτα, μείναμε μαζί, διατηρήσαμε επαφή με εμένα να προσπαθώ περισσότερο, να πηγαίνω να τη βλέπω τρέφοντας φρούδες ελπίδες. Περνάει ο καιρός και αποφασίζει να πάει στο εξωτερικό για λίγους μήνες, μέχρι και τότε την περίμενα. Μου έδινε υποσχέσεις ότι γυρίζοντας στην Ελλάδα, θα έρθει να με βρει, θα μείνουμε μαζί, δεν ήθελα πολύ τα πίστεψα κι εγώ. Πριν 1 βδομάδα επιστρέφει λοιπόν, για ακόμη μια φορά πάω εγώ να την δω, ξεκινάει να μου τα μασάει και καταλαβάινω ότι τόσο καιρό μου πουλούσε παραμύθια, δε γύρισε για μένα, κάθισε όσο είχε προγραμματίσει έξω και επέστρεψε, ούτε λόγος για να μείνουμε μαζί φυσικά. Συζητήσαμε και αποφασίσαμε να χωρίσουμε, είπαμε ότι δε νιώθουμε το ίδιο όπως κάποτε και όπως φαίνεται οι ζωές μας δε συγκλίνουν πουθενά. Καμία απ΄τις δυο δεν είναι πρόθυμη να κάνει υποχώρηση για την άλλη, εκείνη κοιτάει τη δουλεία της, κι εγώ τώρα πια τη σχολή και τη πρακτική μου. Προσπαθώ να προχωρήσω, να κάνω πράγματα για τον εαυτό μου, είπα ότι δε θα το παλέψω άλλο μαζί της, αλλά είναι δύσκολο γαμώτο, έχω δεθεί υπερβολικά πολύ και δε ξέρω πως να ξεκολλήσω. Σκέφτομαι όλα τα αρνητικά της και τον πόνο τον οποίο μου προκαλεί ακομή και τώρα....