ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι μια καφετέρια που πάω εδώ και 5 χρόνια συχνά και έχει γίνει το στέκι μου. Πρόσφατα άλλαξε ιδιωτιτη και το ανακαίνισαν ριζικά, εμφανισιακά και πήραν και άλλο προσωπικό. Πηγα πρώτη φορα μετά την ανακαίνιση με το αγόρι μου, δεν ήξερα ούτε ποιος το πήρε ούτε πως είναι μέσα. Καθόμαστε και βλέπω ότι κάθεται μια οικογένεια στο καναπέ. Ερχεται η κοπέλα να παίρει παραγγελία. Της λέμε την παραγγελία και της λέω θέλω κάτι και γυρνάει να ρωτήσει την μανα της αν έχουν αυτό που ζήτησα και γύρισε με έναν περίεργο και απότομο τροπο και είχε το.. πισο μέρος της προς το αγορι μου και φορούσε και κάτι πολύ κοντό και κολλητό! εγώ την κοιτάω από κάτω μέχρι πάνω και μου λέει δεν έχουμε και της ζητάω κάτι άλλο. Την παρατηρώ που γυρνάει γύρω γύρω για να καθαρίσει και να πάρει και άλλες παραγγελίες και έχει ένα υφακι του τύπου έχουμε μαγαζί τώρα και κάνω κουμάντο, ήταν αγενής σε μερικούς πελάτες και όλο ήταν κολλημένη στη μάνα της και την φώναζε κάθε τρεις και λίγο. Φαιρνει τις παραγγελίες, εγώ πήρα μια βαφλα και το αγορι πήρε σκέτο καφέ γιατί δεν πεινουσε και μου λέει εκείνη 'μήπως θέλετε και δεύτερο μαχαιροπίρουνο;' και της λέω ευγενικά 'όχι ευχαριστούμε' και γυρνάει και μου κάνει "αυτό είναι περίεργο" της λέω για ποιο λόγο; και άφησε τα πράγματα και δεν μίλησε και έσκυψε για να σκουπίσει το τραπέζι ενώ φορούσε χαμηλό ραντακι. Εγώ τα είχα πάρει και λέω αντε να φάμε και να φύγουμε μη της το κάνω καπέλο. Όταν ήταν να δώσουμε το λογαριασμό βγάλαμε και εγώ και το παιδί λεφτά αλλά πρόλαβε πρώτος να δώσει τα λεφτά και του χαμογέλασε πολύ αδιάκριτα. Λέω πάμε να φύγουμε, δεν κάθομαι άλλο εκεί μέσα και από τότε δεν έχω ξαναπάει και ούτε προκειται. Μια μέρα παιρνουσα απο έξω και είχε πολύ κόσμο και είχε βγει αυτή και μίλαγε στο τηλέφωνο και κοκορευοταν ότι γίνεται χαμός στο μαγαζί. Εχ ας το χαρεί τώρα γιατί δεν θα έχει για πολύ..