19.2.2016 | 20:24
Την ώρα που μαχαίρωνες...
...εκείνο το "υπέροχο εσύ'' μου,πράγματι πολλά έγιναν.Πολλά και δύσκολα για μένα.Τότε που εγώ, σχεδόν ικέτευα για δυο δράμια αγάπης και δεν με πείραζε ο κατήφορος...Μέχρι που αποφάσισες να με βγάλεις οριστικά από την μέση κι έτσι μετά από την δική μου χιλιοστή προσπάσθεια να μάθω την αλήθεια σου,μου την πέταξες αβίαστα,ψυχρά,σαν έτοιμη από καιρό.Μπορείς εσύ να μιλάς για το "εγώ" μου; Εσύ που συνέχισες την σημαντική ζωή σου ,σα να μην συνέβη τίποτα;Εσύ που στα δύσκολα που πέρναγα,ο παράφορος έρωτας-εγωισμός σου,δεν σου επέτρεψε ποτέ,να πάρεις να μου πεις δυο λέξεις συμπαράστασης;Ναι!!! Το κενό μου είναι ανυπόφορο,αλλά δεν το έφτιαξα εγώ κι ούτε έχω καμία ανάγκη να πουλήσω ή ν'αγοράσω τίποτα ψεύτικο.Είμαι ό,τι είμαι...Λίγο ή πολύ,έξυπνο ή χαζό...Ό,τι κι αν είμαι,κανείς δεν σ'έχει αγαπήσει έτσι.Κι αν είχες τα κότσια να με κοιτάξεις και να μου πεις ότι μ'αγαπάς,θα τα ξέχναγε όλα,αυτό ναρκισσιστικό,άρρωστο πλάσμα που θεωρείς ότι είμαι,επειδή απλά σταμάτησα να σέρνομαι πίσω σου και να σε παρακαλάω κλαίγοντας.Τι νόημα έχει να ικετεύεις την αγάπη,από κάποιον σου δήλωσε ότι του τελείωσε;;;Περιμένω καιρό απάντηση,αλλά δεν...