ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν δυο χρονια γνωρισα μια κοπελα. Με ερωτευτηκε αμεσως. Δεν μου ειπε τιποτα μα δεν εκρυψε και τιποτα. Καναμε απλα και μονο σεξ. Της ξεκαθαρισα απο την πρωτη στιγμη πως το μονο που με ενδιεφερε ηταν αμοιβαια σωματικη εκτονωση. Η αληθεια ειναι πως ηταν πολυ γλυκος και ενδιαφερον ανθρωπος απλως εγω δεν ημουν ερωτευμενος μαζι της. Μεχρι πριν 3 μηνες που ειχα ενα σοβαρο ατυχημα με την μηχανη. Εμεινα 1 μηνα στην εντατικη και μολις πριν μερικες μερες αρχισα να ξανα περπαταω. Απο τοτε εξαφανιστηκε. Οσο καιρο ημουν στο νοσοκομειο και μετα στο αναπηρικο μου συμπαρασταθηκε οσο κανενας. Με φροντιζε, μου εδινε κουραγιο, μου εφτιαχνε το κεφι. ολες αυτες τις μερες σκεφτομαι ποσο κοπανος ημουν, νομιζα οτι ημουν κυριος, ειχα εξηγησει απο την αρχη την θεση μου, αλλα τωρα συνειδητοποιω πως πολλες φορες ημουν μεχρι και προσβλητικος. Εκμεταλευτηκα την αναγκη μιας ερωτευμενης κοπελας για επαφη και νιωθω απιστευτες τυψεις. Η δικη της συμπεριφορα με κανει ακομα χειροτερα. Ποτε δεν μου ζητησε τιποτα, μου συμπαρασταθηκε και τωρα απλως εφυγε. Δεν απανταει στα τηλεφωνα, δεν ειναι στο σπιτι της. Σε ενα σημειωμα που μου αφησε μου εγραφε πως ειναι ωρα να φυγει γιατι δεν την εχω πια αναγκη. Μα εγω τωρα την χρειαζομαι περισσοτερο.