ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπαθώ να βάλω σε μία σειρά τις σκέψεις μου. Αδύνατο. Πώς κατάντησα έτσι ρε φίλε; Κλείνομαι όλο και πιο πολύ. Πέντε χρόνια κρατάει αυτή η ιστορία. Βασικά μια ζωή κρατάει αυτή η ιστορία, με εξαίρεση μία διετία, κάπου εκεί ενδιάμεσα. Τότε που φωτίστηκε ο κόσμος γύρω μου και για πρώτη φορά έβλεπα την αισιόδοξη πλευρά. Τότε που ένοιωθα. Και τώρα; Μαυρίλα. Βασικά ούτε καν. Τώρα τίποτα. Μηδενισμός. Ελπίδα καμιά. Άλλωστε η ελπίδα είναι για τους ηττοπαθείς. Ή μήπως όχι; Και που κρύφτηκε η ελπίδα; Που καταχωνιάστηκε;Αναμνήσεις και φοβίες, για το παρόν και το μέλλον, όλα ένας αχταρμάς μέσα στο κεφάλι μου. Ασυναρτησίες μιας ζωής ασυνάρτητης.