ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ημασταν μαζι 9 χρονια. απο 17 χρονων. η σχεση μας ηταν τοσο στενη που ηταν σαν οικογενεια μου πλεον. δεν πηγαμε ποτε με αλλους. ομως οι συγκυριες κι οι δυσκολιες τα εφεραν ετσι και χωρισαμε. εκεινος δεν ειχε δουλεια και δεν εβρισκε με τιποτα. ολη η οικογενεια του ειχε φυγει εξωτερικο. μετα απο 1.5 χρονο ανεργιας και μενοντας σε δικο μου σπιτι οπου τα βγαζαμε με χιλια ζορια περα ,αλλα και μετα απο αρκετους καβγαδες γιατι τετοιες καταστασεις μονο προβληματα δημιουργουν,αποφασισε να φυγει για να βρει δουλεια στο εξωτερικο κοντα στην οικογενεια του. με παρακαλεσε να τον ακολουθησω μολις στρωσει η δουλεια ,να βρει σπιτι να μεινουμε εκει μαζι αλλα εγω φοβηθηκα να αφησω τη ζωη μου και να παω εκει,φοβηθηκα να κανω αυτο το βημα,φοβηθηκα και τους καβγαδες και τις δυσκολιες που περνουσαμε τελευταια κι ετσι χωρισαμε. περασαν 3 χρονια απο τοτε. παντα ηταν στην καρδια μου,εγινα κομματια μεχρι να καταφερω να παω παρακατω και τελικα γνωρισα καποιον αλλον με τον οποιο και πλεον το παμε σοβαρα καθως πριν απο 2 μηνες μου ζητησε να τον παντρευτω κι ετσι αρραβωνιαστηκαμε. χθες ομως... τον ειδα ξανα. μετα απο τοσο καιρο. τοσο αναπαντεχα. ξαφνιαστηκαμε κι οι δυο. μειναμε να κοιταζομαστε αμηχανα και τελικα μιλησαμε λιγο,μου ειπε πως γυρισε για λιγο εδω κι οτι θα ξαναφυγει. δεν εχω ιδεα αν ειναι με καποια οπως κι εκεινος για εμενα,δεν ειπαμε τιποτα γιαυτο. ομως δεν μπορω να τον βγαλω απο το μυαλο μου. νιωθω σαν να μην περασε μια μερα απο την τελευταια φορα που τον ειδα. θελω να παω να τον βρω. ξερω που μενει. ομως δεν ξερω αν ειναι σωστο. ειμαι τοσο μπερδεμενη. ειμαι σιγουρη πως κι εκεινος ενιωσε το ιδιο,τον ξερω τοσο καλα. απο την αλλη νιωθω πως ειναι λαθος να παω να τον βρω. θα τρελαθω...