ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η σχέση που έχω με αυτόν τον άνθρωπο είναι μια ιστορία που αν κάτσω να την γράψω σίγουρα θα γίνει best seller και σίγουρα δεν αρκεί ένα βιβλίο. Μένουμε μαζί εδώ και αρκετό καιρό. Γνωριζόμαστε χρόνια. Αλλά ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω με εμάς και κυρίως με εμένα. Μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος γιατί ενώ πεθαίνω για χάρη του, τον λατρεύω, τον αγαπάω και θέλω να περάσω το άλλο μου μισό μαζί του, του κάνω συνεχώς τη ζωή δύσκολη με τη γκρίνια μου??? Κακό πράγμα η γκρίνια και συνήθως καταλίγουμε να μαλώνουμε, να φωνάζουμε αλλά σπάνια σοβαρά...! Συνήθως μετά από όλα αυτά ξεσπάμε σε γέλια και γαργαλητά και εμένα να τον λέω χαρωπή πεταλουδίτσα (Παιδιά δεν μπορείτε να φανταστείτε για πόση παράνοια αιδσιοδοξίας μιλάμε! Ο άνθρωπος λέει ναι σε ΟΛΑ!!! Είναι τρελός!!!) και εκείνος να με λέει γκρινιάρα και απαισιόδοξη. Αυτό που ο κόσμος συγχέει, το ότι ένας άνθρωπος απλά είναι πιο ρεαλιστής και δεν πετάει στα σύννεφα, με την απαισιοδοξία, δεν το καταλαβαίνω. Να μην τα πολυλογώ είμαστε δυο τελείως διαφορετικοί άνθρωποι αλλά δεν μπορώ να μην τον αγαπώ! Γιατί απλά είναι αυτός! Είναι αληθινός! Και είναι και λίγο μαζόχα εδώ που τα λέμε γιατί φαίνεται να γουστάρει αυτή την παράνοια του σπιτιού μας. Κι εγώ δεν πάω πίσω. Όμως φοβάμαι... πως κάποια μέρα αυτό όλο θα φθαρεί. Κι εγώ τον θέλω μέσα στη ζωή μου για πάντα! Καλημέρα ζωή μου!