ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ημουνα πολυ χαλια οταν αρχισαμε να μιλαμε μου ειχε ισοπεδωσει την αυτοεκτιμηση ενας που μπροστα σου δεν πιανει μια,ειχα και εξεταστικη και απλα ητανε μια παρηγορια πολυ ομορφη να βλεπω μηνυμα σου ...μετα βγηκαμε δεν περιμενα κατι απλα περνουσα τοσο ομορφα μαζι σου,ενιωθα τοσο ζεστα η σωματικη επαφη μας ητανε σαν ηλεκτρισμος που διαπερνουσε ολο μου το κορμι τα χειλη σου απιστευτα...μετα μπλεξαμε χωρις να μπορουμε να το σταματησουμε παρολο που ηξερα οτι θα φυγεις παρολο που ειχα πει στον εαυτο μου να μη σε παρω στα σοβαρα κι εσυ το ιδιο φανταζομαι....οι μερες που περνουσαμε μαζι ητανε τοσο διαφορετικες απο τις υπολοιπες σαν να βρισκομουν σε μια μονιμη ζαλαδα,μια φουσκα ευθυμιας ,και καταλαβαινω τωρα τη φραση πεταω στα συννεφα γιατι πετουσα και δεν με ενοιαζε που δεν μπορουσα να συγκεντρωθω πουθενα,ουτε ποσο χαζοχαρουμενη φαινομουν στους αλλους η τρελη η οτιδηποτε επειδη χαμογελουσα μονη μου..κι ετσι ηρθε ο ερωτας κι ετσι καταλαβα πως τα καλυτερα ερχονται οταν δεν τα περιμενεις και συνηθως στα μερη που δεν ειχες σκεφτει να ψαξεις....τα πρωινα που ξυπνουσα διπλα σου ητανε βαλσαμο σαν μην πληγωθηκα ποτε κι απο κανεναν ενιωθα ...και μετα εφυγες..και τωρα φοβαμαι οτι θα χαθουμε , φοβαμαι οτι δεν θα ξαναβρεθουμε και οι μερες δεν παιρνουν με τιποτα ...δεν νομιζω οτι θα μιλαμε οπως υποσχεθηκαμε γιατι μετα απο κατι τοσο ομορφο και ωραιο παντα ακολουθει κατι ασχημο οπως μετα απο το ασχημο παντα κατι ωραιο..ετσι ειναι ο κυκλος της ζωης και τωρα περιμενω το ασχημο και ειναι το ασχημοτερο ολων να σε χασω τελειως,να ξεθωριασουν σιγα σιγα ολα,να ξεχασω ποση λαμψη ειχανε αυτα τα υπεροχα πρασινα ματια σου,να περνας καλα και να με ξεχασεις τελειως κι απλα να με σκεφτεσαι που και που και να λεςτι να κανει αραγε αυτη χωρις να στελνεις χωρις να σε νοιαζει...μονο ενα θαυμα θα εκμηδενισει τη σημασια της αποστασης μεταξυ μας αλλα δεν ειναι οι εποχες αυτες εποχες θαυματων..μακαρι να με θες ακομα μακαρι να μην με ξεχνας μακαρι να μην φοβομουνα τοσο