ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

νιώθω μέσα μου μια ανίκητη θλίψη. Δεν είναι για την ιστορία μας που (ορθώς) τελείωσε. Είναι για τη Φιλία μας που τη νιώθω ματαιωμένη. Ήταν αυτή η όμορφη οικειότητα που μας έφερε κοντά από τη πρώτη στιγμή. Που έκανε τη φιλία μας να μοιάζει ερωτική. Και αυτό μας μπέρδεψε. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα πιο ερωτικό από την οικειότητα.Όμως δε μετανιώνω παρά μόνο για τις στιγμές που ήμουν άγαρμπος μαζί σου. Μακάρι να μπορούσα να σου δείξω την αλήθεια μου χωρίς να σε πονέσω. Πως δε γινόταν να μου δείξεις την αλήθεια σου χωρίς να με πονέσεις.Ότι αποκτά αξία μέσα μας, πονά. Κι αυτός ο πόνος γίνεται γνώση.Όμως κανείς δε φταίει. Κι οι δυο μας θέλαμε να ζήσουμε και να χαρούμε όταν η επαφή μας έγινε σωματική. Σαν παιδιά που ανακαλύπτουν ένα καινούργιο παιχνίδι.Να ξέρεις ότι σε νοιάζομαι και ότι σε σκέφτομαι συχνά. Άσχετα με το τι πιστεύεις ή αισθάνεσαι τώρα πια για μένα, αυτό που νιώθω δεν αλλάζει.Αν κάτι χάνεται είναι αυτό που ποτέ δεν υπήρξε.Θα ήθελα να μου γράψεις ξανά. Όταν θα είσαι καλά και χαρούμενη με αυτά που έχεις.