20.2.2014 | 22:17
τώρα που κάθομαι και τα σκέφτομαι...
έκανα κι εγώ μεγάλα λάθη σε αυτή τη σχέση: το ότι ήμουν πάντα καλή μαζί σου (επειδή ήθελα να το κάνω κι όχι επειδή είμαι αγία), το οτί σε κοιτούσα στα μάτια, το ότι ήμουν πάντα εκεί να σε στηρίζω σε όλα, το ότι σε πρόσεχα. το ότι σε άφησα τελικά να με θεωρήσεις δεδομένη, ίσως και βαρετή, προσωπικότητα χωρίς εντάσεις.και τελικώς η αγάπη μου σε πίεσε. τόσο που απομακρύνθηκες να ψάξεις κάτι άλλο, πιο έντονο, πιο πρόστυχο ίσως. και μου είπες πως το κάνεις για μένα, "γιατί δε μου άξιζες". τι μας λες ρε άνθρωπε;κρίμα. που σ' αγάπησα τόσο.δε θα νιώσω τύψεις και γι αυτό όμως "καλέ μου".απλά πίκρα. την πίκρα του τέλους."να σαι καλά στο άγνωστο σύμπαν σου, να χεις ζωή ευτυχισμένη".