ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χώρισα από την πρώτη μου σχέση,η οποία κράτησε δύο χρόνια περίπου. Είμαι 28 χρόνων. Οι λόγοι δεν ήταν απιστία,έλλειψη εμπιστοσύνης κτλ. Απλά υπήρχε γκρίνια, ισχυρίζοταν ότι δεν εκφράζομουν συναισθηματικά απέναντι του και επιπλέον μπλέχτηκαν και οι γονείς μου.Οι γονείς μου δεν έβλεπαν μέλλον στην σχέση μας. Εγώ δεν έχω πολλές παρέες ούτε μεγάλο κοινωνικό κύκλο. Στον εργασιακό μου χώρο έχω μόνο τυπικές επαφές λόγω διαφοράς ηλικίας. Έχω μόνο δύο γνωστές που μπορώ να βγω. Το ερώτημα μου είναι πως συνηθίζω την νέα κατάσταση? Μένω μόνη μου στην Αθήνα. Οι γονείς μου μένουν σε επαρχία μακριά από την Αθήνα. Πριν κάνω σχέση ένιωθα τόσο μόνη μου. Και τότε είχα μόνο μια γνωστή για να βγαίνω. Με έπνιγε η μοναξιά,έκλαιγα τα βράδια. Μετά έκανα σχέση και είχα έναν άνθρωπο όταν γυρνούσα από την δουλειά να με περιμένει.Είχα έναν άνθρωπο να με παίρνει αγκαλιά τα βράδια, να πάμε μια βόλτα,μια εκδρομή....Τώρα δεν έχω κανέναν. Νιώθω πάλι μόνη μου. Η αλήθεια είναι ότι θέλω να του στείλω μήνυμα.Δεν ξέρω αν είναι καλή ιδέα. Δύο χρόνια μέναμε μαζί και τώρα πως τα ξεχνάω όλα όσα κάναμε. Φοβάμαι ότι θα είμαι δουλειά σπίτι και αυτό θα με πνίγει. Υπάρχει η λύση να πάω πίσω στην επαρχία να μείνω με τους γονείς μου. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Σκέφτομαι όσα κάναμε μαζί και στεναχωριέμαι.Δεν χωρίσαμε με τσακωμούς. Θα ήθελα κάποια στιγμή να του στείλω ,να δω τι κάνει. Δεν ξέρω αν μπορώ να τον βγάλω από την ζωή μου μέσα σε μια μέρα. Θεωρώ ότι δεν υπήρχε μόνο γκρίνια, αλλά υπήρχαν και όμορφα πράγματα στην σχέση μας. Δεν ξέρω αν πετάμε στα σκουπίδια ''κάτι καλό''. Νιώθω ότι όλη αυτή η κατάσταση θα με καταπιεί.