ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρώτη περίπτωση:Μία φίλη με την οποία έκανα πολύ καλή παρέα από 15 χρονών. Τα λέγαμε όλα μεταξύ μας και υπήρχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Κάποιες φορές της εκμυστηριευόμουνα και σοβαρά ζητήματα που με απασχολούσαν. Πριν ένα χρόνο γνώρισε κάποια άλλη κοπέλα και από τότε άλλαξε τελείως. Έγινε άλλος άνθρωπος, τυπική και απόμακρη. Παρ' όλα αυτά συνεχίζουμε να κάνουμε παρέα πλέον όμως χωρίς αυτή την τυπική συμπεριφορά που είχε κάποτε. Σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι πλέον δεν την εμπιστεύομαι, καθόλου όμως! Εννοώ, ότι μπορώ να βγαίνω μαζί της για μία βόλτα, έναν καφέ κτλ αλλά όχι να της εμπιστευτώ κάτι σοβαρό ή μη, όπως έκανα παλαιότερα. Η "φιλία" μας κρατάει περίπου 12 χρόνια.Δεύτερη περίπτωση:Δύο φίλες (αδερφές) με τις οποίες κάνω παρέα από 20 χρονών περίπου. Αρχικά, ήταν φίλες με τις οποίες θα έβγαινα για έναν απλό καφέ και για χαβαλέ. Αργότερα, ήρθαμε γενικά πιο κοντά και ξεκινήσαμε τα ταξίδια εσωτερικό και εξωτερικό. Μετά από κάτι που ειπώθηκε από αυτές για μένα, το οποίο με αδίκησαν κυριολεκτικά για κάτι και ήταν ανένδωτες στο να με ακούσουν κτλ. Σταματήσαμε να μιλάμε για ένα μήνα περίπου. Αυτό συνέβει φέτος. Πλέον ξεκινήσαμε να μιλάμε εδώ και 1,5-2 μήνες και ξανακανονίζουμε για καποιο ταξίδι το καλοκαίρι. Η φιλία μας κρατάει περίπου 8 χρόνια.Συμπέρασμα:Η πρώτη φίλη, ήταν αυτή που θεωρούσα κολλητή μου άσχετα αν δεν πηγαίναμε μαζί ταξίδια, διότι δεν της αρέσουν. Ήταν η φίλη που της εμπιστευόμουν διάφορα πράγματα. Γενικά είναι πολύ ήρεμος σαν χαρακτήρας που δεν προκαλει αλλά και σοβαρή. Από εμφάνιση (που δεν έχει σημασία) έχει "αθώο" πρόσωπο και γενικά όλο το στυλάκι της. Θα μπορούσε κανείς να την πει και σιγανοπαπαδιά, μετά από όλα αυτά.Οι άλλες κοπέλες από την άλλη "φωνάζουν" από μακριά. Πιο τρελές, να τρέχουν από εδω και από εκεί, και πολύ χαβαλέ. Με αυτές γενικά περνούσα πιο ωραία με πολύ γέλιο πάρα πολύ γέλιο, ακόμη και τώρα μετά από όλα αυτά που συνέβησαν.------------------------------------------------------------------Τότε έλεγα, αφού έγιναν όλα αυτά μεταξύ μας, πίστευα πως δεν θα ξαναέκανα ποτέ παρέα μαζί με αυτές τις κοπέλες, ενώ με την πρώτη φίλη νόμιζα ότι θα κρατούσε κι άλλο.Τελικά έτσι όπως πάνε τα πράγματα θα παραμείνω με τις "τρελές" ενώ την άλλη θα την έχω για "καβάτζα". Ναι, μπορεί να είμαι κι εγώ τρελή και ίσως γι αυτό να ταιριάζουμε περισσότερο. Το γέλιο είναι χαρά, δίνει ζωή, ανεξάρτητα ποιο είναι αυτό το άτομο. Μα και από αντικειμενική άποψη που το έβλεπα, καταλάβαινα πως οι "τρέλες" τελικά είναι καλύτερες από την "σοβαροφανή".Ξέρω ότι μπορεί να μου πείτε να κόψω και με τις τρεις, αλλά πραγματικά οι τρελές κοπέλες μου έλειψαν περισσότερο. Μου έλειψε το γέλιο που είχαμε, οι καθημερινές συζητήσεις που κάναμε που πάντα μα πάντα υπήρχαν γέλιο σε αυτά που λεγαμε και γενικά ότι κάναμε είχε πολύ χαβαλέ. Μπορεί να μας περάσετε για ανώριμα κοριτσάκια αλλά εκεί που είναι να μιλήσουμε σοβαρά είμαστε σοβαρές. Απλά λατρεύουμε το γέλιο!ΥΓ: Τα σιγανά ποταμάκια να φοβάστε!