ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

..σήμερα ήταν τόσο δύσκολο για μένα.. πάνω που περίμενα να είσαι ψυχρός,να φύγεις βιαστικά όπως την προηγούμενη φορά γύρισα και αντίκρισα ένα πλατύ χαμόγελο κι εκεί έχασα τα πόδια μου.. δε μπορούσα ούτε να σε κοιτάξω κι εσύ με κοίταζες μες στα μάτια κι εγώ απλώς έτρεξα να κρυφτώ, να κρυφτώ απ'όσα νιώθω για σένα.Δεν ήμουν όντως καλά, τα πόδια μου με το ζόρι με κρατούσαν ζαλιζόμουν απίστευτα από κούραση,το στομάχι μου, και εσύ νοιαζόσουν και το έκανες χειρότερο και ήθελα απλά να τρέξω όσο πιο μακριά γίνεται να κρυφτώ, να κρυφτώ γιατί θέλω να είσαι ευτυχισμένος με αυτήν που είσαι μαζί και να σε ξεχάσω.Και περίμενες τηλέφωνο είπες,τηλέφωνο από μένα για την εργασία,πώς να πάρω? δεν ήθελα να σε ακούσω,ήθελα να σε παγώσω και να παγώσω κι εγώ ότι νιώθω γιατί δεν είναι σωστό.Μακάρι να υπήρχε ένα μέρος να τρέξω, μια λίμνη από πάγο όπου θα παγώσουν όσα νιώθω.Θα περάσει το ξέρω και θα φύγω κι από αυτή τη σχολή, θα φύγω,θα ορκιστώ,θα τελειώσω και δεν θα σε ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου.