ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρώτες πρωινές ώρες της 11ης Οκτωβρίου του 2003, πριν από ακριβώς 9 χρόνια, γίναμε ζευγάρι με την πρώην μου.Τί φθινόπωρο κι εκείνο! Η ωραιότερη περίοδος της ζωής μου.Όμως οι όμορφες εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί.Και σήμερα, ακριβώς 9 χρόνια μετά τις ευλογημένες εκείνες στιγμές, βρίσκομαι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.Δουλειά ούτε για δείγμα. Στα ερωτικά μετρώ ήδη 7,5 χρόνια μοναξιάς. Προοπτική δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα.Πώς λοιπόν να μην φαντάζει θλιβερή η σύγκριση του τότε με το τώρα?Ευχαριστώ τον Θεό γιατί έχω πράγματα που άλλοι άνθρωποι στερούνται (καλή υγεία, οικογένεια που με στηρίζει, φίλους που με αγαπούν) και δεν είμαι αχάριστος.Όμως δεν αισθάνομαι πλήρης κι αυτό είναι κάτι που με τρώει μέσα μου.Και φοβάμαι πως δεν θα ξαναζήσω όμορφες στιγμές σαν κι εκείνες που έζησα τότε.Η βροχερή μέρα που προηγήθηκε αντικατοπτρίζει τέλεια την ψυχολογία μου!ΥΓ: Δεν είναι ανάγκη να σχολιάσετε κάτι (εξάλλου απενεργοποίησα τα σχόλια). Ήθελα απλώς να βγάλω κάποια πράγματα από μέσα μου. Δείτε το σαν ένα μικρό προσκύνημα στις όμορφες αναμνήσεις του παρελθόντος μου.