ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το πρόβλημά μου ίσως ακούγεται και το πιο ανόητο απ'όλα αλλά θέλω να το βγάλω απο μέσα μου επιτελους..Πηγαίνω 2α λυκείου και όταν πήγαινα γυμναλάσιο είχα μια καθηγήτρια που αγαπούσα πολύ..Είχαμε μια πολύ ιδιαίτερη σχέση μεταξύ μας την είχαν σαν φίλη ,αλλά ήμουν σίγουρη πως όταν θα πήγαινα στο Λύκειο όλο αυτό θα άλλαζε και θα με ξεχνούσε ....Αυτό όμως τελικά δεν έγινε .....Αρχίζονταν την πρώτη Λυκείου συναντηθήκαμε αρκετές φορές και μιλούσαμε πολυυ συχνααα...Αρχικα χαρηκα για ολο αυτο ,ενιωσα πως ολο αυτο ηταν αληθινο και υπηρχε μια αληθινη φιλια παρολη την τεραστια διαφορα ηλικιας...Επειτα παρατηρησα πως γινονταν κατι παραξενο.Μιλουσε συμφωνα με την ορεξη της δηλαση αν ειχε νευρα για κατι δικο της μιλουσε τρομερα αποτομα και ηταν ικανη να σου κλεισει το τηλ. στα μουτρα..Με επητςζε ομως τρομερα ενιωθα σαν να με βαριονταν ετσι αποφασισα για ενα διαστημα να μην την παρω καθολου ομως αυτη συνεχιζε να με παιρνει οποτε καταλαβα πως αυτο δεν ισχυει...Θελω να συνεχισω την επικοινωνια μαζι της αλλα μου επηρεαζει πολυ την ψυχολογια αυτη η ιδιορυθμη συμπεριφορα.Δεν ξερω τι να κανω..Ισως να ειναι ενα τοξικο ατομο για εμενα αλλα μου εχει σταθει παρα πολυ και ειναι αδυνατο να κοψω διαπροσωικες μαζι της και δεν ξερω τελικα τι ειναι καλο για μενα την ιδια..