4.6.2013 | 20:27
του το χρωσταω αυτου του κοσμου...
που δε μου ανήκει ο εαυτός μου... ΕΦΥΓΕ γιατι ειχε δικιο..πνίγηκε στο βωμό της αναξιοπρεπειας και της ανεργιας..Ηθελε να δωσει σε αυτη τη χωρα, αλλα δεν την χρειαστηκε κανεις...ΕΓΩ αποχαιρετουσα στο αεροδρόμιο με θυμησες απο το παρελθον και ελπιδα για το αυριο της σχεσης μας.ΜΑ δε μπορουσα ουτε καν να την φιλήσω Και εμεινα πίσω με ενα παρον κενο, μηδαμινο.Με το ζορι σηκωνομαι για την δουλεια μου, κλαιω οταν δεν ειναι ανοιχτο το skype..και περασαν 3 μηνες..Ποτε δεν ειμασταν χωρια 10 χρονια τωρα..Γιαυτο παλευω να φυγω , παλευω συνεχεια. Και νιωθω τοσο μονη.Γιαυτο τα διχτυα που του ριχνω ειναι ΟΣΑ ΘΕΛΩ ΕΓΩ ΝΑ ΔΕΙΧΝΩ.
