ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι να κανουμε..Οταν λες στον επι 2 χρονια συντροφο σου οτι η συμπεριφορα του ειναι ενοχλητικη και οτι σε στεναχωρει, αλλα εκεινος επιδεικτικα συνεχιζει το χαβα του τοτε δεν υπαρχει αλλη λυση. Συμπεριφορα οπως..Ερχεται στο πατρικο μου να με δει και βλεπει ποδοσφαιρο με τον μπαμπα μου χωρις να μου δινει σημασια μεχρι να φυγει.Καθε φορα.Μπροστα σε αλλους, οπως και στους γονεις μου, μου μιλαει πολυ αποτομα.Του ζηταω να το κοψει αυτο γιατι φαινεται διπροσωπος και ενω καταλαβαινει δε σταματαει.Με μειωνει συνεχεια με τον τονο της φωνης του και με τα λογια που χρησιμοποιει.Θυμωνω, του ζηταω ψυχραιμα να μου εξηγησει το λογο που συμπεριφερεται οπως συμπεριφερεται και αρχιζει και γελαει.Με δακρυα στα ματια τον παρακαλαω να συνελθει και συνεχιζει και γελαει.Στο τελος μου λεει οτι ειμαι υπερβολικη, στριγγλα και υστερικη.Αποφασισα, λοιπον, να μην του απανταω στο τηλεφωνο μια ολοκληρη ημερα ενω συνηθως μιλαμε 4 φορες τη μερα μιας και τωρα γυρισα στην πολη που σπουδαζω.Ολο αυτο με την ελπιδα να του εχω λειψει λιγο και να μη θεωρει οτι θα ανεχομαι την κακη συμπεριφορα του.Σημερα που μιλησαμε εδειχνε πολυ ανετος.Του εξηγησα οτι το εκανα διοτι ηθελα να τον φερω σε δυσκολη θεση οπως κανει κι εκεινος με εμενα και η απαντηση του ηταν οτι δεν τον ενοιαξε ιδιαιτερα.Ο μονος λογος που με καλεσε 4 φορες την προηγουμενη ηταν για να μην πω οτι δεν προσπαθησε να επικοινωνησει.Δε ξερω αν τα ελεγε για να με πληγωσει ή αν τα εννοουσε, αλλα το αποτελεσμα ηταν ενα..με απογοητευσε.Μολις το κλεισαμε του εστειλα σε 5 γραμμες μηνυμα οτι θελω να μεινω μονη μου αυτο το διαστημα.Δεν απαντησε και δεν προκειται.Δε ξερω πως αλλιως θα επρεπε να συμπεριφερθω για να συνελθει, αλλα εχω ηδη αρχισει να φθειρομαι.Αλλη δεν υπαρχει, το ξερω πολυ καλα αυτο.Οτι δε θα αντεξει χωρις εμενα το ξερω και αυτο απο πρωτο χερι.Αλλα με προβληματιζει το γεγονος οτι δε με σεβεται και δεν με ακουει πλεον.Δεν αφουγκραζεται τις επιθυμιες μου οπως παλια και το μονο που λεει ειναι οτι εγω προκαλω καυγαδες συνεχεια ενω εκεινος ουσιαστικα δεν βελτιωνει τη συμπεριφορα του..Καποια στιγμη μου ειπε πως..ενταξει δε μπορουμε να ειμαστε μεσα στα μελια οπως παλια και πως πλεον με εχει μαθει και δε χρειαζεται να ειναι προσεκτικος απεναντι μου για να μην τον παρεξηγησω.Εδω ομως εχουμε προβλημα επικοινωνιας!Του μιλαω και γελαει ή με αγνοει, δε μπορω να επικοινωνησω!Ειναι φρικτο να προσπαθεις να βρεις μια ηρεμη λυση και ο αλλος να σε μειωνει και να κοιταζει αλλου!Το θεμα ειναι πως εγω ειμαι πολυ προσεκτικη απεναντι του δεν τον φερνω ποτε σε δυσκολη θεση, δεν τον προσβαλλω και κυρως τις λιγες στιγμες που εχουμε να περασουμε του τις αφιερωνω αποκλειστικα.Ειναι μια κατασταση που διαρκει μηνες..Πιστευω πως μονο οταν με χασει ολοκληρωτικα θα καταλαβει τα λαθη που τον παρακαλαω να διορθωσει.Αλλα φοβαμαι πως οταν καταλαβει πως εφυγα τοτε δε θα ειναι απλως μια ακαριαια αντιδραση μου αλλα μια τετελεσμενη αποφαση.Αυτο που του εγραψα στο μηνυμα ειναι:Θα επρεπε να ντρεπεσαι που κρατας την αγαπη μεσα στα χερια σου και δεν την εκτιμας ενω ο κοσμος γυρω μας ματωνει για λιγη απο αυτη.Χρειαζομαι να μεινω μονη μου για λιγο διαστημα..