27.2.2014 | 04:38
Τους θυμάμαι πολύ αχνά...
Ήξερα κάποτε μια κυρία στην πόλη μου,που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μαρόκο και εκεί γνώρισε, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε έναν Γάλλο. Με τα χρόνια, ως συνταξιούχοι, μετακόμισαν στην πόλη μου και έγιναν φίλοι με τους γονείς μου.Είχαν και ένα τροχόσπιτο, και κάθε καλοκαίρι το έπαιρναν, διέσχιζαν την Ευρώπη, ξέμεναν λίγο Ν. Γαλλία να δουν συγγενείς τους και από εκεί συνέχιζαν μέχρι Γιβραλτάρ και περνούσαν στο Μαρόκο, όπου έμεναν κανα 2μηνο! Όσο τους γνώρισα, φαίνονταν, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια, τρελά ερωτευμένοι!Όταν ήμουν στο γυμνάσιο, ο άνδρας πέθανε και μετά από δυο τρεις μήνες τον ακολούθησε και η γυναίκα του στον θάνατο...Σαν μικρό κοριτσάκι, βαριόμουν να κάτσω και να τους μιλήσω, όντας μεγαλύτεροι και άρα στα παιδικά τεφτέρια μου "βαρετοί"...Τώρα, στα 22 μου το έχω μετανιώσει τόσο πολύ...Και αυτός, είναι ένας τρόπος μου να τους μνημονεύσω! :)
