ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νιώθω οτι η ζωη μου ειναι ενα τρένο που περνάει συνεχώς απο μπροστα μου και γω το χάνω..γιατι περιμένω να γράψει στον πίνακα τον προορισμό που καθε στιγμη ονειρεύομαι και εχω πλασει στο μυαλό μου.αυτη ειναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την επιβίβαση μου.και τι θα παθω αμα παω αλλού ? έν τελεί μπορει εκει να βρίσκεται αυτο που ψάχνω ? η μηπως βαθειά μεσα μου δεν εχω σταματήσει στιγμη να πιστεύω οτι τα όνειρα μου θα πραγματοποιηθούν και οτι στον πίνακα θα γράψει τον επιθυμητό προορισμό για πρώτη φορα..και τοτε ειναι που η αναμονή θα αξίζει...και τωρα προβληματιζομαιι..και αν χάσω και αυτη τη φορα το τρένο ? απο φόβο αυτη τη φορα και απο δειλία..? και δεν θα διαπιστώσω ποτε αμα άξιζε η αναμονή...απλώς θα γίνει η αιώνια καθημερινότητα μου ένας φαύλος κύκλος! η δύναμη της συνηθειας...