ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες που είχα βγει, κατα την επιστροφή μου πήγα σε ένα φούρνο να πάρω κάτι να φάω. Πήρα δύο κάτι σαν τυρόπιτες. Το ένα το έφαγα καθώς περίμενα το τρένο. Μετά σκεφτόμουν μήπως έπαιρνα το επόμενο για να φάω και το άλλο που πήρα. Αλλά επειδή βαριόμουν να περιμένω μπήκα μέσα και πετάω το άδειο σακουλάκι μέσα στην σακούλα. Μετά από μία στάση, ακούγεται η φωνή μιας κοπέλας να ζητάει χρήματα να αγοράσει γάλα για το μωρό ή τρόφιμα κλπ. Έτσι σκέφτηκα να της δώσω τη σακούλα που είχε μέσα το δεύτερο που είχα αφήσει. Αλλά μέσα στη σακούλα υπήρχε και το σκουπιδάκι που άφησα. Δεν ήξερα αν έπρεπε να το βγάλω ή όχι αλλά μάλλον καλό θα ήταν να το κρατούσα στα χέρια, δεν θα πάθαινα κάτι. Εντάξει δίνω σε έναν άνθρωπο να φάει αλλά μην αφήνω σακουλάκι-σκουπίδι μέσα. Για να είμαι ειλικρινής, είναι η πρώτη φορά που δίνω τρόφιμα σε κάποιον. Δεν είναι ότι δεν έχω να φάω ή τα κρατάω για μένα, απλά μάλλον είμαι λίγο "απαθής" ή "αναίσθητη" ή "αδιάφορη" δεν ξέρω, δεν θα πω καχύποπτη για να δικαιολογηθώ. Μετά όμως σκεφτόμουν όλα αυτά που λένε οι περισσότεροι, ότι καλό να μην δίνουμε λεφτά αλλά τρόφιμα ή κάτι άλλο ένα ρούχο πχ γιατί με τα χρήματα μπορεί να αγοράσουν ναρκωτικά ή οτιδήποτε άλλο κακό. Και σκέφτομαι τώρα πως ακόμα και με τρόφιμα ένας κακοπροαίρετος μπορεί να αποκτήσει χρήματα πουλώντας το σε κάποιον. Άρα αυτομάτως του δώσαμε χρήματα με έμμεσο τρόπο. Και αυτό δεν το λέω για να σταματήσω να δίνω, όπως είπα είμαι ήδη λίγο απαθής. Βέβαια δεν γίνεται να σκεφτόμαστε συνέχεια έτσι γιατί με αυτόν τον τρόπο δεν βοηθάμε ποτέ και κανέναν ειδικά αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη. Με λίγα λόγια ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι είτε δίνουμε χρήματα είτε ακόμα και τρόφιμα. Ίσως το πιο ασφαλές είναι οι άστεγοι που φαίνεται ότι κοιμούνται στο δρόμο με τα χαρτόκουτα κλπ χωρίς να ζητάνε.