ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα ξημερώματα έζησα μία τρομακτική εμπειρία. Αυτό που μου συνέβη είναι πέρα για πέρα αληθινό, δεν τρολλάρω.Έπεσα για ύπνο γύρω στις 03:15. Ενώ κοιμόμουν, ξαφνικά ξυπνάω απότομα προσπαθώντας να πάρω αέρα, παίρνοντας δύο δυνατές ανάσες οι οποίες ξύπνησαν την αδερφή μου που κοιμόταν. Τρομαγμένη με ρωτούσε, είμαι καλά αν έπαθα κάτι. Δεν σας κάνω πλάκα παιδιά αλλά οι βαθιές ανάσες που πήρα δεν ήταν όπως μας λέει ο γιατρός να πάρουμε αλλά κυριολεκτική προσπάθεια να πάρω αέρα, αίσθηση πνιγμού σαν να επανήλθα κυριολεκτικά στην ζωή. Αφού λοιπόν ξύπνησα λέω στην αδερφή μου ότι ήμουν ξύπνια και δεν ξέρω τι με έπιασε. Σηκώνομαι να πιω νερό για να ξεμπλοκάρει αυτό που μου διακόπτει την αναπνοή. Και καθώς περπατούσα ένιωσα ότι πήγε να ξαναγίνει και χτυπάω ελαφρά το στήθος. Ολα καλά, συνήλθα.Περιττό να πώ ότι μετά φοβόμουν να κοιμηθώ μήπως και με ξαναπιάσει. Η ώρα ήταν 03.45. Τελικά λέω στην αδερφή μου μπορεί να μην ήμουν ξύπνια. Το πρόβλημα είναι ότι θυμάμαι τον εαυτό μου περίπου ξύπνιο και το λέω αυτό γιατί θυμάμαι το κεφάλι μου σηκωμένο πριν (το τονίζω) ακόμα ξυπνήσω και πάρω τις βαθιές ανάσες. Κοιμόμουν μπρούμητα, το κεφάλι σηκωμένο κοιτάζοντας το μαξιλάρι. Σαν να ήμουν ζωντανή νεκρή, σαν να έβλεπα όνειρο. Ήταν πολύ περίεργο. Μπορεί να ακουστεί τρελό αλλά αυτό που σκέφτηκα ήταν ότι πράγματι διακόπηκε η αναπνοή μου κατά την διάρκεια του ύπνου και προσπαθούσα στην κυριολεξία να πάρω αέρα αλλά το ότι νόμιζα πως ήμουν ξύπνια και θυμόμουν το κεφάλι σηκωμένο (δεν τρολλάρω) μπορεί να ήταν η ψυχή μου, το πνεύμα μου, κυρίως να είχε βγει από το σώμα μου μόνο το κεφάλι το οποίο επανήλθε όταν πήρα ανάσα. Όταν πήρα τις ανάσες ένιωσα σαν ένα τράβηγμα. Η ανάσα που πήρα ήταν σαν αυτές που όταν κάποιος πεθαίνει και τον επαναφέρουν και ξυπνάει σαν απότομα προσπαθώντας να πάρει αέρα, αίσθηση πνιγμού. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το εξηγήσω. Αυτή ήταν η δεύτερη σκέψη που έκανα.Η πρώτη σκέψη, ήταν η μόρα αλλά δεν ξέρω κατα πόσο ταυτίζεται με αυτά που ακούω. Δεν έχω ξαναπάθει ποτέ κάτι παρόμοιο.Λίγο μετά άρχισα να ψάχνω στο internet και βρήκα την υπνική άπνοια η οποία σχεδόν ταιριάζει με την δική μου εμπειρία. Μόνο που δεν ροχαλίζω, δεν πίνω καθόλου ποτά και ούτε καπνίζω ενώ έχω κανονικό βάρος, αλλά έχω από πάντα μία αίσθηση στο λαιμο μου ότι μπορεί να φράξει.Τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Κρίση πανικού στον ύπνο; Δεν ξέρω. Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου που παθαίνω κάτι τέτοιο.Με φοβίζει πολύ το γεγονός ότι μπορεί όντως να πέθανα για μερικά δευτερόλεπτα και να επανήλθα.Έχει ζήσει ποτέ κανείς κάποια παρόμοια εμπειρία; είτε ο ίδιος είτε καποιος γνωστός σας;