ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα το πρωί πήγα στο νοσοκομείο για να μου πάρουν αίμα για βιοχημικές εξετάσεις.Αυτή που ήρθε να μου πάρει αίμα ήταν μια που απ'ότι κατάλαβα τώρα μαθαίνει την αιμοληψία.Στο πρώτο μπουκαλάκι τα πήγε καλά. Στο δεύτερο κάτι έκανε λάθος και δεν έβγαζε αίμα η φλέβα. Αμέσως ξεφύσησε και ζήτησε βοήθεια από την ανώτερη της. Εκείνη της την είπε και στο πρόσωπο της είδα μια μικρή απογοήτευση. Μετά με κοίταξε με ένα ύφος τόσο γλυκό. Της είπα δεν πειράζει επειδή δεν με πόνεσε. Προσφέρθηκε να μου βάλει επίδεσμο επειδή λόγω αφραγκίας των νοσοκομείων πλέον σου βάζουν βαμβάκι και χαρτοταινία που με λιγο ιδρώτα φεύγει.Τι ματάρες και τι φωνούλα ήταν αυτή πρωινιάτικα!Αν είσαι εσύ εκεί θα ζητάω κάθε μέρα παραπεμπτικό να μου παίρνεις αίμα μέχρι να μάθεις να το κάνεις σωστά και να μην αγχώνεσαι!Έχε χάρη που ήταν οι συνάδελφοι σου εκεί αλλιώς θα προσπαθούσα να πω καμιά κουβέντα παραπάνω.Τώρα τι κάνω ρε παιδιά; Να κάτσω να την ψάχνω στα social λες και είμαι στο γυμνάσιο; Από το πρωί την σκέφτομαι συνέχεια και χρόνια είχα μα νιώσω έτσι; Αν συνεχιστεί και στις επόμενες μέρες θα παω χωρίς πλάκα να βγάλω και άλλο παραπεμπτικό για απλές αιματολογικές ελπίζοντας να την ξαναπετύχω