ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τι κακό σου έκανα ? τι έκανα και σε στενοχώρησα τόσο πολύ και με μίσησες ? τι θα μπορούσα να είμαι πέρα απο αυτό που εσύ επέτρεψες να γεννηθώ και να υπάρξω ?γεννήθηκα άσχημος ,άσχημο πρόσωπο , άσχημα χαρακτηριστικά , άσχημο σώμα εκ γεννέτης , ναι μπορώ να γυμναστώ και γυμνάστηκα εκανα και κοιλιακούς εναν καιρό ,μπράτσα δεν μπορουσα οσες πρωτεινες η βάρη και αν έκανα δεν ξέρω γιατι μαλλον είχα τα χτικιάρικα κόκαλλα ,αλλα και πάλι το σουλούπι μου άσχημομια ζωή φτωχός ούτε περιουσίες απο γονείς είχα έτοιμες ούτε με ευτύχησες να είμαι κανα μυαλό και να καταφέρω να διαπρέψω στα πανεπιστήμια και να κυκλοφορώ τώρα για πλάκα με κουστούμι χαρτογιακά και 50χιλιάρικα χαρτζιλίκι μου μεσα και να με ληστεύουν ένοπλοι στον δρόμοτα κορίτσια ολα ,τα πανέμορφα και γλυκά που γνώρισα στην ζωή μου, και αναπολώ στιγμές που θα μπορούσαμε να χαμε ζήσει , φιλιά σε ακρογυαλιές , όνειρα αγκαλιά στον καναπέ , αγκαλιές και ζουζουνιάσματα μαζί στο κρεββάτι σαν μας χαμογέλαγε το ξημέρωμα ο ήλιος , κάθε πιοτό που κατεβάζω μου θυμίζει απο ένα, μα δεν με ήθελε καμμιά προσπαθησα απο μικρός και έμαθα ,έγραψα ποιήματα,ζωγράφιζα ,εμαθα κιθάρα ,έμαθα πιάνο , μόνος μου με κλεψιμέηκα προγράμματα απο το ίντερνετ , έγραψα κομμάτια ψυχής , κομμάτια μουσικής δεν με ευτύχησες ενα απο αυτά να γίνει κομμάτι που θα συγκινήσει ,που θα σηκωθεί η τρίχα , που θα νιώσει οποιος το ακούσει άγγιγμα αγγέλου, που θα δακρύσει οπως τόσα όμορφα κομμάτια που έχω βρείποτέ μου δεν στενοχώρησα κανέναν , εκτος οταν ήμουν 6-14 ετών και ξέρεις εσύ, αλλα ζητώ συγγνώμη για τότε και μακάρι να μπορουσα να γυρίσω στο τότε με τα μυαλά που έχω τώρα , αλλα προσπαθούσα οποιον μίλαγα γνωστό η ξένο και τον έβλεπα στενοχωρημένο να τον ανεβάσω , να τον δώ να γελάει και το θυμάσαι οτι το κανα με την ψυχή μου αλλο εαν τώρα που τα θυμάμαι έχω κρυφτεί συντροφιά με το πιοτό σε ενα κομπιούτερ μπροστα μακριά απο τον κόσμοάφησες τα νιάτα μου να χαθούν με πικρή την ελπίδα μιας πνευματικής εξιλέωσης , μια ζωή που δεν έζησα , τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα στα 16 μου, γλυκές ματιές και τραγούδια και χορούς με συμφοιτήτριες μου στα 21 μου , το γέλιο και η χαρά της μάνας και του πατέρα μου σαν αγκαλιάζανε το πρώτο εγγονάκι τους στα 27 μου και γώ αγκαλιά με το καταταλαιπωρημένο κοριτσάκι μου που μόλις γέννησε να της σφίγγω τα χεράκιαμε άφήσες να ταξιδέψει ο νούς στις πιο όμορφες στιγμές , να ακούσω τα πιο όμορφα τραγουδάκια , μου έδωσες μια γεύση, μια ιδέα , μου έδωσες μια σπιθαμη ελπιδα ,εικόνα εμπρός μου το θυμάμαι, θέση συνόδηγού στο σαραβαλάκι καθόταν εναν καιρό , μου επέτρεψες να βρεθώ τόσο κοντά στην ευτυχία μονο και μόνο για να την χάσω σαν παραλήρημα πιά ενός μέθυσου που ηρεμώ και αναπολώ τα όσα δεν θα βρεθούν ποτέ τα όσα δεν θα ζήσω ...γιατί ?τι άλλο θέλεις απο εμένα ? να μου δώσω το τέλος δεν βρίσκω το θάρρος ίσως και το βρώ, τότε που είχα τρακάρει γιατί δε μου χάριζες την λευτεριά απο την δυστυχία και την απελπισιά ? ακαριαία και ανώδυνα ..απο τούτο το αδιέξοδο που διανύω καθεμέρα 33 χρόνια τώρα πλέον, και μετά πεθαίνουμε και ούτε μια ανάμνηση μας δεν θα μείνει , κανένας δεν θα πεί κρίμα για τον αυτόν και τα όνειρα του, μακάρι κάπου εκεί τα όνειρα και οι ευαισθησίες να ζούν παντοτινά..ενα πολύ όμορφο κομμάτι που άκουγα όσο σας έγραφα την εξομολόγηση https://myspace.com/dollytrauma/music/song/placebo-37598428-39683591 Dolly Trauma - placeboμετά σοβαρεύουμε,συνερχόμαστε και φέυγει το αίσθημα της στιγμής, σας χαιρετώ και καλό βράδυ, πάω να κατεβάσω το Τζόνι μου..ελπίζω να με δημοσιεύσεις φίλε διαχειριστή :)